Αν
μας λείπουν χρήματα τυπώνουμε !
(Η ΑΛΗΘΕΙΑ)
ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ
ΤΗΝ ΔΟΣΗ…
ΤΟ
«ΧΡΕΟΣ» ΑΝΗΛΘΕ… ΜΑΥΡΗ ΤΡΥΠΑ ΣΤΑ ΤΑΜΕΙΑ…
Η
«ΕΥΡΩΠΗ» ΜΑΣ ΔΑΝΕΙΖΕΙ…
ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΜΕ ΚΡΙΣΗ…
«Ένα
ψέμα πρέπει να είναι τεράστιο,
γιατί έτσι
δημιουργεί μια νέα αλήθεια»
Γιόζεφ Γκέμπελς[1]
Η Ξένη Κατοχή στην Ελλάδα επιβλήθηκε με την
χρήση Ψυχολογικών και Οικονομικών Όπλων, όπλα γνωστά από την Αρχαιότητα που
όμως χρησιμοποιούντο ως συμπληρωματικά των συμβατικών όπλων (δηλαδή αυτών που προξενούν
τον άμεσο θάνατο στον αντίπαλο).
Με τα Οικονομικά Όπλα ο θάνατος του εχθρού
επέρχεται αργότερα, μετά την «εκπυρσοκρότησή» τους: έτσι στη χώρα μας εξαιτίας
της Ξένης Κατοχής έχουν αυξηθεί οι
θάνατοι από αυτοκτονίες[2],
από ασθένειες (σοβαρές και μη), αφού υφίσταται έλλειψη στοιχειώδους
ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Ταυτόχρονα ολόκληρες περιοχές παρουσιάζουν μορφή
σαν μετά από βομβαρδισμό, όπως έρημες οδοί με κλεισμένα καταστήματα και
εκτάσεις με εγκαταλειμμένες βιοτεχνίες.
Θάνατος
και κατεστραμμένη αγορά, από τον Οικονομικό Πόλεμο,
ιδού οι «πράξεις βίας προορισμένες να καταναγκάσουν» τους Έλληνες να εκτελέσουν
τη θέληση των Γερμανών. Κάπως έτσι θα προσάρμοζε ο πρώσος Κλαούζεβιτς[3]
τον κλασικό ορισμό του για τον πόλεμο, στη σημερινή Ελλάδα.
Και η θέληση των εχθρών της Ελλάδας -που
φορούν το κοστούμι των «συμμάχων»- για την αρπαγή της χώρας μας είναι γνωστή
από παλιά. Όμως, η Ελλάδα σήμερα ηττήθηκε χωρίς οι εχθροί να χάσουν ούτε ένα
στρατιώτη, και το επόμενο βήμα θα είναι να εκχωρήσει τη γη και τον ορυκτό της
πλούτο - εκτός αν…
Παρακάτω, στο κεφάλαιο «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΗ ΚΑΤΟΧΗ», θα
δούμε ποια ακριβώς είναι αυτά τα Οικονομικά Όπλα και πώς σκοτώνουν (κυριολεκτικά),
ωστόσο πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτά κουβαλούν ένα σοβαρότατο μειονέκτημα:
απενεργοποιούνται πλήρως χωρίς την υπεράσπιση και την επιτυχημένη σκόπευση από
τα Ψυχολογικά Όπλα. Αν διαλυθεί η
Εικονική Πραγματικότητα γύρω από τα θεμελιώδη ψέματα που μας επέβαλαν, τότε
δεν θα μπορούν ούτε τους μισθούς να μας μειώσουν, ούτε νέους φόρους να
επιβάλλουν, ούτε τις καταθέσεις μας να
κατάσχουν και να κουρεύουν. Τότε οι κλητήρες των «συμμάχων», που σήμερα
προξενούν τρόμο στον Ελληνικό Λαό, θα προξενούν γέλιο.
Η αποκατάσταση της Πραγματικότητας, αρχικά,
έχει να κάνει με τη μορφή του χρήματος, με την μετάθεση από το ερώτημα «πόσο μεγάλη είναι η ‘‘μαύρη τρύπα’’ στα
ταμεία;» στα ερωτήματα «τί είχε η ‘‘μαύρη τρύπα’’ πριν αδειάσει;», και «από τί, τέλος πάντων, θα γεμίσει αυτή η ‘‘τρύπα’’ για να μην
πεθάνουν οι συνταξιούχοι;».
Και από το ερώτημα «πόσα χρήματα μας δίνουν;»
στα ερωτήματα «τί είδους χρήματα μας δίνουν;», και τελικά «αν μας δίνουν το οτιδήποτε, πέρα από κοπανιστό αέρα».
ΣΚΟΤΑΔΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΑΛΗΘΕΙΑ
(Απόκτηση Στοιχειώδους Επιστημονικής Γνώσης)
«γνώσεσθε την αλήθειαν, και η αλήθεια ελευθερώσει υμάς»
Κατά Ιωάννην
Σε κάποιες προχριστιανικές θρησκείες τα
ιερατεία γνώριζαν την αιτία της έκλειψης ηλίου, και παρουσιάζονταν ότι δήθεν
είχαν την δύναμη να προκαλούν το ξαφνικό σκοτείνιασμα και την επαναφορά του
φωτός· αυτή η πλαστή εξουσία στον ήλιο όπλιζε τα ιερατεία με τεράστια δύναμη
και απέτρεπε τον λαό από το να επαναστατήσει εναντίον τους.
Σήμερα, χωρίς να είμαστε αστρονόμοι,
ξέρουμε grosso
modo
κάτω από ποιες συνθήκες συμβαίνει μια έκλειψη, γιατί έχουμε τη Στοιχειώδη
Επιστημονική Γνώση. Και ενώ κανένα θρησκευτικό ιερατείο δεν μπορεί να μας
εξαπατήσει ισχυριζόμενο ότι ελέγχει τον Ήλιο, κάποια άλλα -όχι θρησκευτικά-
ιερατεία μας παγιδεύουν και παίζουν με το μυαλό μας:
Αυτά τα ιερατεία διαδίδουν -και ο λαός δίνει πίστη- ότι οι
«δανειστές» ναι μεν είναι κακοί αλλά «ανοίγουν το πορτοφόλι και μας δανείζουν»…
Όπως κάποιος αριστερός, μνημονιακός υπουργός που εμφανίστηκε σχεδόν
δακρύβρεχτος στην τιβί (tv),
και μας ενημέρωσε ότι οι «δανειστές μας πάτησαν το λαιμό»· δεν μας πληροφόρησε,
όμως, τί έδωσαν οι «δανειστές» και
αυτός τους επέτρεψε να πατήσουν τον λαιμό του λαού (όχι τον δικό του)· τί
«σχήμα, μέγεθος και βάρος» είχαν τα «δανεικά»;
Χρειάζεται, χωρίς να διεκδικήσουμε
τον τίτλο του οικονομολόγου, να αποκτήσουμε την Στοιχειώδη Επιστημονική Γνώση
γύρω από το χρήμα και να μάθουμε μερικά γεγονότα. Έτσι δεν θα μπορούν να μας
εμποδίζουν να διακρίνουμε την πραγματικότητα, να μας αποναρκώνουν το μυαλό, και
να μας ενταφιάζουν την ελπίδα.
ΤΟ
ΔΙΑΖΥΓΙΟ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΧΡΥΣΟΥ
(Χρήμα =τυπωμένο χαρτί)
Χωρίς να υπεισέλθουμε στην ιστορία του
χρήματος, μπορούμε να ξεκινήσουμε από την εποχή των μεταλλικών νομισμάτων,
κερμάτων. Το μεταλλικό νόμισμα υποτίθεται
ότι περιέκλεινε την αξία σε χρόνο εργασίας της εξόρυξης και της χύτευσης
του μετάλλου, για αυτό μπορούσε να χρησιμοποιηθεί σαν γενικό ισοδύναμο για τις
συναλλαγές. Έτσι αν υποθέσουμε ότι η συνολική εργασία πέντε κερμάτων
ισοδυναμούσε σε 10 ώρες, και ο ίδιος συνολικός χρόνος απαιτείτο για την
κατασκευή ρουχισμού, και πάλι ο ίδιος χρόνος απαιτείτο για την κατασκευή
εργαλείων, τότε μέσω των πέντε κερμάτων θα μπορούσαν να πραγματοποιηθούν
ευκολότερα οι συναλλαγές: ρουχισμός - κέρματα - εργαλεία προς οποιαδήποτε
κατεύθυνση και σειρά, αφού όλα αντιστοιχούν με 10 ώρες εργασίας.
Βέβαια, ποτέ δεν μετρήθηκε η περιεχόμενη
εργασία για κάποιο ρουχισμό, για εργαλεία ή για νόμισμα· επιπλέον η νόθευση των μεταλλικών νομισμάτων ήταν
συνήθης -όχι μόνο από τους κακοποιούς- αλλά και από την εξουσία που
κατασκεύαζε το νόμισμα. Η Θεωρία της Αξίας (δηλαδή ότι αυτή ισοδυναμεί σε χρόνο
εργασίας) διατυπώθηκε εκ των υστέρων. Η Τιμή (δηλαδή τα πόσα νομίσματα
αντιστοιχούν σε κάθε εμπόρευμα) είναι, και ήταν πάντοτε, συνισταμένη πολλών
παραγόντων και όχι η μονοσήμαντη αποτύπωση κάποιας αξίας.
Με την χρήση των χαρτονομισμάτων (που
σταδιακά εκτόπισαν τα μεταλλικά νομίσματα μόνο για μικροσυναλλαγές) το χαρτονόμισμα συνδέθηκε, δήθεν, με τον
χρυσό (με το Αντίκρισμά του). Στην Ελλάδα, για παράδειγμα, τα
χαρτονομίσματα Δραχμών έγραφαν «πληρωτέες
με την εμφάνιση», που σήμαινε ότι, όποιος κάτοχος παρουσίαζε το
χαρτονόμισμα στην Τράπεζα της Ελλάδος, θα ελάμβανε ποσότητα χρυσού, πράγμα που
δεν γινόταν ποτέ, αφού απαγορευόταν από τον νόμο.
 |
Τι διαφορά
έχουν οι χαρτοπετσέτες, τυπωμέ-
νες σαν πενηντόευρα, με τα «πραγματικά»
πενηντόευρα; Από πλευράς αντικρίσματος
απολύτως καμία, και τα δύο είναι σκέτο τυ-
πωμένο χαρτί ! |
Το 1944 με
την Συνθήκη Μπρέτον-Γουντς γίνεται μια τελευταία προσπάθεια, υποτίθεται, να
διατηρηθεί μια αναλογία χρυσού με τα χαρτονομίσματα· έτσι σε 35 Δολάρια
αντιστοιχίζουν μια ουγκιά χρυσού, και όλα τα άλλα νομίσματα διατηρούν σταθερή
την ισοτιμία τους έναντι του δολαρίου. Στη Δεκαετία του 1970, όμως,
το χρήμα αποδεσμεύεται από την αντιστοιχία του σε κάποια ποσότητα χρυσού και παίρνει
τη μορφή που έχει σήμερα -του τυπωμένου χαρτιού. Έτσι όταν ένα ελεύθερο κράτος αποφασίζει να τυπώσει
χαρτονόμισμα, η Κεντρική του Τράπεζα μπορεί να το δημιουργήσει χρήμα χωρίς
κανένα περιορισμό· οι δυνατότητες μιας Κεντρικής Τράπεζας να δημιουργεί χρήμα
είναι απεριόριστες[4].
ΔΕΥΤΕΡΟ
ΔΙΑΖΥΓΙΟ: ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΧΩΡΙΖΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΑΡΤΙ
(λογιστικές
εγγραφές παράγουν χρήμα)
Τα πράγματα όμως δεν τελειώνουν εδώ με την «αεροποίηση»
του χρήματος. Είναι γνωστό ότι οι τραπεζικές καταθέσεις (και όχι μόνο)
θεωρούνται χρήμα[5] συνεπώς
:
μετρητά
+ καταθέσεις = χρήμα
|
Φαίνεται
ότι οι καταθέσεις είναι το ίδιο πράγμα με τα χαρτονομίσματα, αφού
νομίζουμε ότι για να γίνει η κατάθεση ο πελάτης έχει πάει στο ταμείο της
τράπεζας και ο ταμίας του μέτρησε τα λεφτά της κατάθεσης. Όμως τα πράγματα δεν
είναι έτσι.
Κάθε
τράπεζα δημιουργεί, τυπώνει το δικό της λογιστικό χρήμα.
Η ΚΑΘΕ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΥΠΩΝΕΙ ΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΧΡΗΜΑ
(Νέα
μαθηματικά: 1=5 )
Η Παραπάνω διαδικασία είναι γνωστή και
καθιερωμένη ως Κλασματικά Αποθέματα Τραπεζών[6],
ας τη δούμε σχηματικά: Πέντε δανειολήπτες μιας τράπεζας πρόκειται να αγοράσουν
από ένα διαμέρισμα, ας πούμε από τον ίδιο τον εργολάβο, προς 100.000 το ένα,
έτσι :
ü Τις
πρώτες δύο μέρες, πήραν οι πρώτοι δύο δανειολήπτες το δάνειό τους, έλαβαν
τραπεζική επιταγή (για να μην φέρουν μαζί τους μετρητά) και κατέθεσαν το
ισόποσο των 200.000 στον λογαριασμό του εργολάβου.
ü
Τις επόμενες τρεις μέρες, οι άλλοι τρεις
δανειολήπτες πήραν διαδοχικά 300.000 μετρητά (100.000 κάθε μέρα) και τα
κατέθεταν στον λογαριασμό του εργολάβου.
ü Στο
τέλος των πέντε ημερών, ο λογαριασμός του εργολάβου θα παρουσιάσει υπόλοιπο
500.000. Η τράπεζα (στο παράδειγμά μας) δεν έχει κατ’ ανάγκην το ποσό των
500.000 στο ταμείο της, της χρειάζονται μόνο τα 100.000 (από τις καταθέσεις των
πελατών της) να τα ανακυκλώνει τις τελευταίες τρεις ημέρες. Μάλιστα (αν για
όλες τις συναλλαγές χρησιμοποιήσει τραπεζικές επιταγές πράγμα που συνήθως συμβαίνει)
δεν της χρειάζονται ούτε οι 100.000 !
Οι 500.000 που βρίσκονται πλέον στον
λογαριασμό του εργολάβου είναι νόμιμο
χρήμα, μπορεί να το εμβάσει σε άλλο λογαριασμό, να αγοράσει συνάλλαγμα κτλ.
Θαύμα!
Η τράπεζα με δέκα εγγραφές, (πέντε δάνεια και πέντε καταθέσεις) δημιούργησε από
το μηδέν άλλες 400.000 -αν είχε και τις 100.000!
ΕΠΟΜΕΝΩΣ…
·
Το επιχείρημα «οι τράπεζες δανείζουν τα λεφτά τους», που επιχειρεί να
νομιμοποιήσει την τραπεζική τοκογλυφία
και τις κατασχέσεις των σπιτιών, είναι χοντρό ψέμα.
·
Όμως, η πρακτική των Κλασματικών Αποθεμάτων
είναι τρόπος τραπεζικού δανεισμού από την εποχή ακόμα που το χαρτονόμισμα είχε,
υποτίθεται, χρυσό αντίκρισμα. Αν οι τράπεζες δάνειζαν μόνο τα «δικά» τους
χρήματα και των καταθετών τους, η σημερινή οικονομική ανάπτυξη δεν θα είχε
επιτευχτεί. Χρειάζεται εθνικός έλεγχος
και όχι κατάργηση του τραπεζικού δανεισμού.
·
Οι τράπεζες ζουν με τον φόβο του Τραπεζικού Πανικού (Bank Run), δηλαδή οι καταθέτες
να πάψουν να εμπιστεύονται τις τράπεζες και να ζητήσουν να αναλάβουν τα χρήματά
τους σε μετρητά (αυτές τις 400.000 στο
παράδειγμά μας που υπάρχουν ως εγγραφές, αλλά όχι σε μετρητά).
·
Οι «σύμμαχοι» το 2000 χαλάρωσαν απόλυτα τον
τραπεζικό δανεισμό, και κατάργησαν όλους τους ελέγχους που είχαν θεσπίσει τα
Εθνικά Κράτη -και η Ελλάδα. Αυτό αναπότρεπτα δημιούργησε τα «Κόκκινα Δάνεια»,
τα οποία τώρα θέλουν να «αντιμετωπίσουν» με Κούρεμα Καταθέσεων και κατασχέσεις
σπιτιών.
·
Με το Κούρεμα και τις Κατασχέσεις των
Καταθέσεων επιχειρούν να βγάλουν από την
νομισματική κυκλοφορία τις 400.000 στο παράδειγμά μας που έχουν πια «φύγει»
από τον λογαριασμό του εργολάβου προς τους μικροκαταθέτες.
·
Για τα παραπάνω προβλήματα, όπως θα δούμε και
στη συνέχεια, η λύση είναι μία: Η
εκτύπωση νέου χρήματος. Οι Γερμανοί το αποκλείουν. Δεν πρόκειται για λάθος
αλλά για πολύ καλά οργανωμένο σχέδιο. Είναι η ουσία του Οικονομικού Πολέμου που
μας κάνουν για να μας εξοντώσουν και να επιτάξουν το σύνολο της πατρίδας μας.
·
Για
το έγκλημά τους έχουν μόνο ένα πρόσχημα: «φοβηθείτε τον πληθωρισμό…» Το
πόσο αστήρικτο είναι θα εξετάσουμε στο ακριβώς παρακάτω κεφάλαιο.
ΠΟΙΟΣ
ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΝ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟ ;
Οι παπαγάλοι της Κατοχής έχουν ένα αγοραίο
επιχείρημα (που τους δίνει και μια «αντιστασιακή» χροιά) λένε: «αν τυπώσουμε
χρήμα θα έχουμε πληθωρισμό, όπως τότε επί Κατοχής που ένα αυγό στοίχιζε
διακόσια δις…». Και αφού -με γκεμπελικό τρόπο- δημιουργήσουν την εικόνα του
«πανάκριβου αυγού» συνεχίζουν με άλλες δακρύβρεχτες ανοησίες και ψέματα.
Βέβαια όλα αυτά απορρίπτονται από την
πραγματικότητα, αφού για παράδειγμα στις Δεκαετίες του 1980 και του 1990[7]
στην Ελλάδα (και στην Ευρώπη) είχαμε
πληθωρισμό, αλλά όχι τον σημερινό θάνατο της οικονομίας και των Ελλήνων: Οι
αυτοκτονίες ήταν ατομικό γεγονός, η ανεργία λιγότερη -το ίδιο και η υπερχρέωση
και η φτώχια. Κρατούσαμε ακόμα τα ατομικά, εργασιακά και κοινωνικά μας
δικαιώματα και το Κοινωνικό Κράτος, Ο Προσωπικός Χώρος και η Περιουσία
προστατεύονταν. Είχαμε τους λογαριασμούς
μας στην τράπεζα χωρίς να φοβόμαστε κατασχέσεις και κούρεμα καταθέσεων.
Χωρίς να ζούμε «στη χλιδή», είχαμε επίπεδο και ποιότητα ζωής. Είμαστε διατροφικά αυτάρκεις και λειτουργούσαμε μια αξιόλογη Ελαφρά
Βιομηχανία -εξήγαμε μακαρόνια στην Ιταλία, ενώ τώρα εισάγουμε και τα σκόρδα.
Όλα αυτά με κάποιο πληθωρισμό.
Ο
πληθωρισμός ορίζεται ως η τάση για συνεχή άνοδο του γενικού επιπέδου των τιμών,
χαρακτηρίζεται από ένα συνεχώς ανερχόμενο επίπεδο τιμών και είναι περίπλοκο
οικονομικό φαινόμενο που δεν μπορούμε να εξαντλήσουμε σε ένα άρθρο. Σίγουρα
όμως, η αύξηση της ποσότητας του χρήματος, το τύπωμα χρήματος, από μόνο του δεν οδηγεί στον πληθωρισμό· όπως στην περίπτωση που η
αύξηση εξελίσσεται παράλληλα με την ανάπτυξη.
 |
Απεικόνηση
μιας ισορροπημένης οικονομικά
κοινωνίας. Εδώ έχουμε δύο νομίσματα και
δύο προϊόντα. Το χρήμα «ισορροπεί» με τα
προϊόντα |
 |
Πάνω: Εδώ
έχουμε τέσσερα νομίσματα και
τέσσερα προϊόντα. Το παραπανίσιο χρήμα
που τυπώθηκε εξακολουθεί να «ισορροπεί»
με τα προϊόντα που παράχθηκαν επιπλέον.
Ο πληθωρισμός δεν είναι αναγκαίος
Μέση: Απεικόνιση
του Πληθωρισμού. Εδώ
έχουμε ένα προϊόν με τέσσερα νομίσματα.
Στην περίπτωση 1ης Γερμανικής Κατοχής
1941 -1964, τα τρία προϊόντα επιτάχθηκαν από
τους Γερμανούς. 0 Ελληνικός Λαός έπρεπε
να ζήσει με το ένα που απέμεινε, οπότε
υπήρξε φοβερός πληθωρισμός.
Κάτω: Τέσσερα προϊόντα και ένα
μόνο
νόμισμα. Είναι η περίπτωση της
«Κρίσης» του 1930 στην Αμερική και της 2ης
Γερμανικής Κατοχής (σημερινής) στην Ελλάδα.
Τα τρία προϊόντα πάλι δεν θα καταναλωθούν
από τον Ελληνικό Λαό. με αποτέλεσμα κλείσιμο
επιχειρήσεων, φτώχια, ανεργία… |
Όμως,
αυτά που συμβαίνουν (όπως αυτά που συνέβαιναν στην 1η
Γερμανική Κατοχή 1941-1944) δεν είναι
φαινόμενα στα πλαίσια «κάποιας αγοράς», αλλά αποτελέσματα Οικονομικού Πολέμου
σήμερα (Συμβατικού Πολέμου[8]
τότε) και Ξένης Κατοχής και σαν τέτοια
μπορούμε να τα εξετάσουμε.
ΟΙ
-ΟΝΤΩΣ- ΚΑΚΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ
ΤΗΣ 1ΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ 1941-1944
ΚΑΙ
Ο ΚΑΤΟΧΙΚΟΣ ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ
Ο πληθωρισμός της 1ης Γερμανικής
Κατοχής δεν προέκυψε από κάποιους «άφρονες που τύπωναν συνέχεια χρήμα», όσοι
ισχυρίζονται κάτι τέτοιο (αν δεν είναι παπαγάλοι) συγχέουν το αποτέλεσμα με την
αιτία. Αιτία ήταν ότι τα, κάθε
μορφής, οικονομικά αγαθά επιτάχθηκαν από τους Γερμανούς, και αποτέλεσμα το τύπωμα του χρήματος και ο
πληθωρισμός.
Κατά
την περίοδο της Γερμανικής Κατοχής οι πρώτες ύλες και τα τρόφιμα επιτάχθηκαν
από τους κατακτητές, γεγονός που εκτίναξε την τιμή τους στο εσωτερικό της χώρας
και υπήρξε εκρηκτική άνοδος του πληθωρισμού.
Ο κατοχικός πληθωρισμός, δεν ήταν το αποτέλεσμα κάποιων «αρρυθμιών της αγοράς», αλλά το
αποτέλεσμα εσκεμμένων ενεργειών των Γερμανών[9],
που σκόπευαν σε τρεις βασικούς στόχους.
·
Πρώτον, με τον πληθωρισμό είχαν την ευχέρεια
να αποκτούν ό,τι χρειάζονταν πληρώνοντας σε νόμισμα χωρίς αντίκρισμα (τότε το
χαρτονόμισμα έπρεπε να έχει κάποιο αντίκρισμα σε χρυσό, που δεν υπήρχε, αφού τα
αποθέματα είτε είχαν φυγαδευτεί, είτε τα έπαιρναν εξαναγκαστικά οι κατακτητές).
·
Δεύτερον, υποχρέωναν τον ελληνικό λαό, με τις άθλιες συνθήκες που δημιουργούσαν,
να πουλήσει τα σπίτια του, τα κοσμήματά του και γενικά τα υπάρχοντά του και
να στραφεί προς τον κατακτητή ζητώντας δουλειά στα εργοστάσια της Γερμανίας.
·
Τρίτον, με την πείνα και την εξαθλίωση
προσπαθούσαν οι κατακτητές να αποδυναμώσουν την αντιστασιακή δράση.
Αυτά
ακριβώς που συμβαίνουν σήμερα!
Οι Γερμανοί επιπλέον (προκειμένου να εξευτελίσουν τελείως
το χρήμα και να διευκολυνθούν στη κατοχική ληστεία) εξέδωσαν δικό τους νόμισμα
τους πρώτους μήνες της 1ης Κατοχής, τα Μάρκα Κατοχής. Τα Μάρκα Κατοχής δεν έφεραν καν
υπογραφή παρά μόνο τα στοιχεία της σειράς και τον αύξοντα αριθμό και δεν είχαν
καμία αξία εντός και εκτός Ελλάδας. Σε
κάθε χώρα που κατακτούσαν έφερναν εκτυπωτικές μηχανές μέσα σε φορτηγά και
τύπωναν κιλά Κατοχικών Μάρκων.
Η
«συναλλαγή» με αυτά τα νομίσματα ήταν μια πράξη ληστείας, τραμπουκισμού και μαστροπείας,
αφού ο «αγοραστής» Γερμανός με την ιδιότητα του κατακτητή επέβαλε στον «πωλητή»
Έλληνα να του παραχωρήσει τα υπάρχοντά
του χωρίς αντίτιμο.
Είναι αναγκαίο να
ζητηθούν από τους Γερμανούς -εκτός από τις Πολεμικές Αποζημιώσεις και το
Κατοχικό Δάνειο- και αποζημιώσεις από
τις ληστείες με τα Κατοχικά Μάρκα.
 |
Τα περιβόητα Κατοχικά Μάρκα. Όσοι
«πλη-
ρώθηκαν» με αυτά από τους Γερμανούς, τα
χρησιμοποιούσαν για προσάναμμα στο μαγκάλι... |
Ο Κατοχικός Πληθωρισμός προκλήθηκε σκόπιμα, από τους
Γερμανούς, και δεν αποτελεί πια κίνδυνο, επειδή σήμερα οι Γερμανοί χρησιμοποιούν άλλες
μεθόδους, αποβλέποντας όμως στο ίδιο αποτέλεσμα.
ΜΙΑ
ΑΛΛΗ ΜΕΘΟΔΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
(Με
αναφορά στην «Κρίση» του 1930)
«Θέλεις να κατακτήσεις μια
χώρα;
μη χρησιμοποιείς όπλα,
κατάστρεψε το νόμισμά της!»
Νικολό
Μακιαβέλι
Τα μέτρα που πάρθηκαν, στην «Κρίση
του 1930» (δήθεν για να «θεραπευτούν» ορισμένα προβλήματα της
Χρηματιστηριακής Αγοράς που είχαν προκύψει) οδήγησαν σκόπιμα στον θάνατο την
αμερικάνικη οικονομία. Κλασική περίπτωση όπου ο ασθενής πεθαίνει από την
«θεραπεία» και όχι από την ασθένεια. Οι εικόνες της «Κρίσης του 1930» που όλοι
γνωρίζουμε αναφέρονται στην περίοδο που είχαν αρχίσει να παίρνονται τα «μέτρα»…
 |
Συσσίτιο στην Αμερική της «Κρίσης»
του 1930, όταν είχαν αρχίσει να παίρνο-
νται τα «μέτρα». Οι πολίτες περιμένουν υπο-
μονετικά για μια κουταλιά σούπας. |
Ποια ήταν η μέθοδος που ακολουθήθηκε;
Στην εν λόγω κατευθυνόμενη «κρίση» η Τραπεζική
Ολιγαρχία[10] ελαχιστοποίησε
την νομισματική κυκλοφορία -μια μορφή Νομισματικού Αποπληθωρισμού (monetary deflation)- και άφησε την οικονομία-αγορά χωρίς
χρήμα, για την ακρίβεια με ελάχιστο που το κρατούσε η ίδια. Ο στόχος (ή η
φαντασίωσή της) ήταν να «κατακτήσει» πάλι την Αμερική, να «αγοράσει» όλη την
περιουσία των αμερικάνων πολιτών, αλλά και των λοιπών αμερικάνων
επιχειρηματιών, με το χρήμα που μόνο αυτή κατείχε.
Σε
αυτήν την περίπτωση τα προϊόντα υπήρχαν, αλλά δεν υπήρχε τρόπος να αγοραστούν
ελλείψει χρήματος. Ο Αμερικάνικος Λαός
κυριολεκτικά πεινούσε και πουλούσε σε εξευτελιστικές τιμές την περιουσία του
(γη, επιχείρηση, κοσμήματα…) για να βρει λίγο από το δυσεύρετο και πανάκριβο
χρήμα να αγοράσει τρόφιμα. Οι καταθέσεις δεν κουρευτήκαν, αλλά «ξυρίστηκαν»,
αφού κανείς ελλείψει χρήματος δεν μπορούσε να αναλάβει το οποιοδήποτε ποσό! Οι
επιχειρήσεις έκλειναν, οι Αμερικάνοι πουλούσαν για λίγα δολάρια στρέμματα γης!
Οι κατασχέσεις για «χρέη» προς το κράτος και τις
τράπεζες πολλαπλασιάστηκαν και επιταχύνθηκαν (όπως ακριβώς και σήμερα στην
Ελλάδα) και τα αγαθά, που δεν μπορούσαν να αγοραστούν και να καταναλωθούν,
καταστρέφονταν! Προκειμένου να μην χρησιμοποιηθούν για αντιπραγματισμό[11] ή φιλανθρωπία, προτιμούσαν
να θάβουν τα τρόφιμα παρά να τα δώσουν στις φιλανθρωπικές οργανώσεις που μάζευαν
για τον πληθυσμό που πεινούσε.
Ο Τζων Στάινμπεκ στο κλασικό του μυθιστόρημα «τα
Σταφύλια της Οργής» εικονογραφεί τα απούλητα πορτοκάλια που ρίχνονται
στο ποτάμι ή θάβονται[12] και ραντίζονται με πετρέλαιο! για «ασφάλεια» ότι
δεν θα καταναλωθούν. Και από την άλλη μεριά τα ανήλικα αμερικανόπουλα που
πεθαίνουν από ασιτία!
Ένας αξιοθρήνητος «υπουργός οικονομικών», ο Άντριου
Μέλον προσπαθούσε να νομιμοποιήσει την
πείνα και το θάνατο, ισχυριζόμενος ότι έτσι θα «εξαγνίσει την σαπίλα από το
σύστημα και οι άνθρωποι θα ζήσουν μια πιο (;) ηθική ζωή». Όπως ακριβώς
σήμερα οι «σύμμαχοι» τιμωρούν τους «διεφθαρμένους Έλληνες».
Αυτό που ονομάστηκε «κρίση» ήταν σχεδιασμένο
οικονομικό έγκλημα σε βάρος του Αμερικάνικου Λαού (από συγκεκριμένα συμφέροντα)
επενδυμένο «ιδεολογικά» με «οικονομία αγοράς» και Προτεσταντικό Τιμωρητισμό[13].
 |
Φραγκλίνος Ρούζβελτ. 0
μεγάλος αυτός
Αμερικανός πρόεδρος που αντιπαρατέθηκε
με τα τραπεζικά συμφέροντα είχε δηλώσει:
«Γνωρίζω ότι oι τραπεζίτες με μισούν.
Κατανοώ το μίσος τους».
|
Ο Ρούζβελτ
έδωσε τέλος στην «κρίση» με το New Deal δηλαδή με εκτύπωση
χρήματος και παροχή-κατανομή αυτού του χρήματος στον λαό. Για να εξασφαλίσει
την παροχή-κατανομή θεσμοθέτησε τα εργασιακά δικαιώματα με την υπουργό
εργασίας, την Φράνσις Πέρκιν πρώτη Αμερικανίδα
υπουργό.
ΚΡΙΣΕΙΣ ΚΑΙ… «ΚΡΙΣΕΙΣ»
(Η κρίση έχει σύντομη ημερομηνία λήξης)
Δεν είναι στις προθέσεις μας να απορρίψουμε την
έννοια της κρίσης στο οικονομικοκοινωνικό σύστημα που ζούμε (στον καπιταλισμό).
Όμως ο όρος «κρίση» παρουσιάζει ασάφειες στη χρήση του:
Από τον 19ο
Αιώνα -τουλάχιστον- οι κρίσεις (εδώ χωρίς εισαγωγικά) είναι συνυφασμένες με τον
καπιταλισμό· δεν υπήρξε στην ιστορία του χρονικό διάστημα χωρίς κρίση. Οπότε η
«κρίση» σαν προκείμενο επιχείρημα είναι ισοδύναμο με το «ο ουρανός είναι
γαλάζιος». Έτσι ο συλλογισμός: «Επειδή έχουμε κρίση θα έχουμε και άστεγους –
πού κολλάτε[14];» δεν είναι έγκυρος
ούτε στο επίπεδο της Τυπικής Λογικής, και βέβαια είναι απάνθρωπος.
Μια πραγματική κρίση έχει ημερομηνία λήξης
και μπορεί να ξεπεραστεί αναίμακτα για τον λαό. Όπως η Κρίση
του 1973 με υπαίτιο τον 4ο Αραβοϊσραηλινό
Πόλεμο (ξέσπασε τον Οκτώβριο του 1973).
Τότε τα μέλη του ΟΠΕΚ, επέβαλαν εμπάργκο στις ΗΠΑ και στην Ολλανδία που είχε ως
αποτέλεσμα την εκτίναξη της τιμής του (περίπου επταπλασιάστηκε!).
Η
παραπάνω αύξηση διαχύθηκε στα υπόλοιπα προϊόντα, με πρώτα εκείνα που
επηρεάζονταν άμεσα από την τιμή των πετρελαιοειδών, βυθίζοντας την παγκόσμια
οικονομία σε ύφεση. Οι επενδύσεις μειώθηκαν και η συνολική ζήτηση παρουσίασε
δραματική κάμψη[15].
Το
πώς αντιμετωπίστηκε αυτή η πραγματική κρίση έχει να κάνει με το πολιτικές ιδέες
που κυκλοφορούσαν στην Ευρώπη, που δεν
είχαν δηλητηριαστεί από το ποικιλώνυμο, ολοκληρωτικό πολιτικό δόγμα της Νέας
Τάξης (Νεοφιλελευθερισμού, Παγκοσμιοποίησης…). Οι πολιτικοί ηγέτες τότε δεν ήταν κατασκευάσματα του σωλήνα των
συμφερόντων, αλλά εκπρόσωποι του έθνους τους .
Έτσι
στην Κρίση του 1973 οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις έπραξαν το αυτονόητο: τύπωσαν
χρήμα, και μαζί με την αύξηση της κυκλοφορίας του χρήματος πολλαπλασίασαν τις κρατικές δαπάνες, με
σκοπό να τονώσουν τη ζήτηση (δηλαδή με επεκτατικές δημοσιονομικές και
νομισματικές πολιτικές). Και βέβαια δεν
έθιξαν κανένα από τα κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα των πολιτών. Αυτά
τα μέτρα βοήθησαν την Διεθνή Κοινότητα να ορθοποδήσει, και, παρόλο που δεν
έλυσαν οριστικά το πρόβλημα της ανεργίας, τα επιδόματα της ανεργίας ήταν
ικανοποιητικά, για να κρατήσουν την βιοτική αξιοπρέπεια όλης της κοινωνίας .
Στην
Ελλάδα η Κρίση του 1973 συνέπεσε με τη λαομίσητη Χούντα, που δεν είχε τολμήσει
να πάρει τα μέτρα που παίρνουν οι σημερινές κατοχικές κυβερνήσεις! Με πραγματική κρίση και με χούντα, οι
Έλληνες τότε δεν συλλαμβάνονταν ενώ οδηγούσαν για χρέη στην Εφορία δεν
κατάσχονταν οι καταθέσεις τους, δεν υπήρχε το Χαράτσι της ΔΕΗ ή άλλο παρόμοιο,
δεν τους έκοβαν το ηλεκτρικό ρεύμα, δεν πέθαιναν από το κρύο, δεν αυτοκτονούσαν
μαζικά…
ΝΑ ΤΟΣ ΝΑ ΤΟΣ Ο ΝΕΟΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΙΣΜΟΣ
(και η «Κρίση» του 1979)
Η
δεύτερη κρίση συνέβη με την πτώση του
Σάχη του Ιράν το 1979· τότε, λόγω της διακοπής των εξαγωγών
πετρελαίου από την Περσία και των ταραχών που προέκυψαν, η τιμή του πετρελαίου
αυξήθηκε δυσανάλογα (από 13 δολάρια
το βαρέλι το 1978 σε 32 δολάρια
το 1980). Τα κράτη φοβούμενα επιδείνωση της διεθνούς έντασης αποθεματοποίησαν
μεγάλες ποσότητες πετρελαίου πράγμα που αύξησε την τιμή του περισσότερο, και
έτσι είχαμε τα ίδια αποτελέσματα με την κρίση του 1973.
Θα
αρκούσαν να ληφθούν τα ίδια μέτρα για να αντιμετωπιστεί σε μερικούς μήνες η
κρίση, ανώδυνα για τους λαούς, όμως το πολιτικό σκηνικό είχε αλλάξει:
Τα
γνωστά συμφέροντα (μετά την ήττα του πολιτικού τους ανδρείκελου -του Γερμανικού
Φασισμού- το 1945) είχαν ετοιμάσει την επάνοδο τους στην παγκόσμια πολιτική
σκηνή φορώντας το πολιτικό κουστούμι του Νεοφιλελευθερισμού.
Στην
αγωνία τους να παράξουν «ιδεολογία», το 1975 μέσω της Θάτσερ, ξέθαψαν από την αφάνεια έναν
ανύπαρκτο αυστριακό οικονομολόγο τον Φον Χάγιεκ (το άστρο του Φρίντμαν δεν είχε
ακόμα μεσουρανήσει). Ο Χάγιεκ, αν και είχε αποκτήσει την βρετανική υπηκοότητα
από το 1938, και είχε εκδώσει βιβλίο στην Αγγλία, οι ιδέες του δεν μπορούσαν να αναμετρηθούν με την επιστημοσύνη και τον
ανθρωπισμό του Κέυνς, έμεινε ασήμαντος και τελικά παράτησε τη Βρετανία.
Η
Θάτσερ τον θεοποίησε και δήλωνε ότι πιστεύει στο βιβλίο του Χάγιεκ «το Σύνταγμα
της (;) Ελευθερίας[16]»·
ταυτόχρονα διακήρυσσε ότι «δεν υπάρχει
κοινωνία παρά μόνον άτομα» και ότι τα «οικονομικά είναι η μέθοδος» και ο
στόχος της να αλλάξει «τα συναισθήματα των ανθρώπων».
Πραγματικά
η Θάτσερ (στα πλαίσια αυτής της «ελευθερίας») έδειξε λυσσαλέα αποφασιστικότητα
για να καταστρέψει κάθε θεσμό του
κοινωνικού – δημοκρατικού κράτους κάθε εργασιακό δικαίωμα κάθε μορφή
κοινωνικής αλληλεγγύης[17].
Κάθε μορφή συλλογικής οργάνωσης που
είχαν πετύχει οι Βρετανοί, με το αίμα τους μετά την νίκη τους επί του
Γερμανικού Φασισμού το 1945, καταργήθηκε!
Από
τότε (το 1979) αλλάζει και ο τρόπος αντιμετώπισης της κρίσης, πραγματικής ή σκηνοθετημένης. Επανέρχονται οι μέθοδοι του
1930: ελαχιστοποίηση
της νομισματικής κυκλοφορίας, απαγόρευση τυπώματος νέου χρήματος, δαιμονοποίηση του «κακού» πληθωρισμού, ύφεση,
ανεργία, καταστροφή της οικονομίας, κατάργηση συλλογικών δικαιωμάτων,
κατευθυνόμενη φτώχια…
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΡΙΣΗ ΕΙΝΑΙ ΞΕΝΗ ΚΑΤΟΧΗ
(Αυτό που ζούμε σήμερα)
«Να σοβαρευθώμεν και να συνεργασθώμεν
μετά των δυνάμεων του Άξονος,
διότι ευρισκόμεθα εν μέσω κρίσεως[…]»
Από άρθρο δωσίλογου στην 1η
Γερμανική Κατοχή 1941-44
Η σημερινή μέθοδος των Γερμανών είναι η εξαιρετικά
απλή και εμπνέεται από τις μεθόδους που εφάρμοσε η Τραπεζική Ολιγαρχία της
Αμερικής στην «Κρίση του 1930» εναντίον του Αμερικάνικου Λαού και από τον
Θατσερισμό· αυτή τη μέθοδο την τεντώνουν μέχρι τα άκρα, αφού δεν έχουν
αντιστάσεις από την κυβέρνηση που οι ίδιοι ελέγχουν.
Οι
Γερμανοί[18] και οι σύμμαχοί τους
καταστρέφουν την νομισματική κυκλοφορία στην Ελλάδα.
Η δραστική μείωση των μισθών με παράλληλη αύξηση των
φόρων (που μας επιβάλλουν Γερμανοί και Τρόικα) συνεπιφέρει μια απότομη καθίζηση
των οικονομικών πράξεων, αύξηση της ανεργίας και της φτώχιας, η οποία με τη
σειρά της οδηγεί αναπότρεπτα στον φυσικό θάνατο τα πιο αδύναμα μέλη της
ελληνικής κοινωνίας (από τις αυτοκτονίες και τις ασθένειες που προαναφέραμε).
Οι Γερμανοί και οι λοιποί «σύμμαχοι» και «δανειστές» δεν ενδιαφέρονται να πάρουν ούτε καν το
τοκογλυφικό «χρέος»· δεν έχουν ανάγκη το χρήμα της Ελλάδας (τυπωμένο ή
λογιστικό). Στόχος τους είναι να εξαθλιώσουν τους Έλληνες για να κατάσχουν την
υλική βάση της Ελλάδας: γη, θάλασσα, ήλιο, ορυκτό πλούτο, σπίτια…
«Σύμμαχοι»,
«δανειστές» -αλλά και η Ελλάδα- μπορούν να τυπώσουν όσο χρήμα θέλουν.
Άλλωστε, και αν πιστέψουμε το παραμύθι για το «πρωτογενές
πλεόνασμα», μας χρειάζονται εκατοντάδες χρόνια για να εξοφλήσουμε το «χρέος»!
ΤΑ
ΚΡΑΤΗ ΤΗΣ «ΕΕ» ΤΥΠΩΝΟΥΝ ΧΡΗΜΑ…
Όταν μιλάμε για χρήμα το μυαλό μας πρέπει να
ξεμπλοκάρει από την εικόνα των δεσμίδων των χαρτονομισμάτων. Είδαμε στο παραπάνω
κεφάλαιο «Η ΚΑΘΕ ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΥΠΩΝΕΙ ΧΡΗΜΑ» πώς η τράπεζα δημιουργεί χρήμα εκ του
μηδενός. Τελικά το χρήμα που κυκλοφορεί, και χρησιμοποιείται σε πληρωμές,
χωρίζεται: κατά 5% σε χαρτονόμισμα και 95% σε λογιστικό χρήμα.
Επιπλέον κάθε κράτος της «ΕΕ» μπορεί να
τυπώσει χρήμα:
·
Με τον κλασικό τρόπο εκτύπωσης του χρήματος·
κάθε κράτος της «ΕΕ» τυπώνει κέρματα και ορισμένα χαρτονομίσματα. Αυτό πηγάζει
από το νόμιμο δικαίωμα του κράτους να εκδίδει Ευρώ σύμφωνα με το άρθρο 106 της Ενοποιημένης
Απόδοσης της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση και της Συνθήκης για την Ίδρυση
της Ευρωπαϊκής Κοινότητας : «Η ΕΚΤ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να επιτρέπει
την έκδοση τραπεζογραμματίων μέσα στην Κοινότητα. Η ΕΚΤ και οι εθνικές
κεντρικές τράπεζες μπορούν να εκδίδουν τέτοια τραπεζογραμμάτια. Τα
τραπεζογραμμάτια που εκδίδονται από την ΕΚΤ και τις εθνικές κεντρικές τράπεζες
είναι τα μόνα τραπεζογραμμάτια που αποτελούν νόμιμο χρήμα μέσα στην Κοινότητα»[19].
·
Υπάρχει, όμως, και ένας τρόπος απευθείας δημιουργίας
– εκτύπωσης λογιστικού χρήματος από τα κράτη της «ΕΕ»: η ELA
(Emergency Liquidity Assistance). Με αυτή τη διαδικασία η
κεντρική τράπεζα του κράτους πραγματοποιεί μια εγγραφή ποσού και ενημερώνει την
«ΕΚΤ». Κατόπιν μπορεί να διοχετεύσει αυτό
το ποσό των χρημάτων στις τράπεζες της – τόσο απλά !
Κάποιοι, ορκίζονται ότι κάτι τέτοιο είναι
αδύνατο να γίνει, ELA
όμως που τους διαψεύδουν τα γεγονότα. Η
Ιρλανδία τύπωσε 51 δις λογιστικά Ευρώ τον Ιανουάριο του 2011[20] !
ΤΟ
ΤΥΠΩΜΑ ΤΗΣ ΙΡΛΑΝΔΙΑΣ
Μετά από μια
προσπάθεια να αποκρύψουν το τύπωμα της Ιρλανδίας, οι θεματοφύλακες του Ευρώ και οι
υποστηρικτές των Μνημονίων (;) κατακεραύνωσαν τους Ιρλανδούς. Μίλησαν για «πλαστογραφία, με όλη την έννοια της
λέξεως!» «ευθεία
παραβίαση όλων των κανόνων και των συμφωνιών!», «σκοτεινό και περίεργο
πρόγραμμα!», «τεράστιο σκάνδαλο!», «ιστορία τρόμου!», «χρήμα που ήρθε από το πουθενά!»
(στο τελευταίο έχουν δίκιο, αφού, όπως ξέρουμε πια, κάθε εκτύπωση χρήματος
-χαρτονομίσματος ή λογιστικού- δεν έχει το οποιοδήποτε αντίκρισμα).
Η αντίδρασή τους όμως αποδεικνύει ότι
πράγματι η Ιρλανδία τύπωσε 51 δις λογιστικού χρήματος!
Οι
ίδιοι «προέβλεψαν» από το 2011 ότι «οι
Ιρλανδοί σε λίγο δεν θα έχουν καταθέσεις!» και θα «αυξηθεί το εθνικό χρέος της χώρας!»…
Όμως οι καταθέσεις των Κυπρίων κουρευτήκαν
και όχι των Ιρλανδών, και η Ιρλανδία, όπως γράφεται, βγαίνει το 2014 από το
Μνημόνιο[21].
Επιπλέον ο
οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's αναθεώρησε επί τα βελτίω την 6η Ιουνίου 2014 το
κρατικό αξιόχρεο της Ιρλανδίας, σε A: κλικ εδώ για σχετική ΕΙΔΗΣΗ
Αυτό
συνέβη, επειδή οι Ιρλανδοί πολιτικοί,
είχαν τη στοιχειώδη ευαισθησία -που κάποιοι άλλοι πολιτικοί δεν έχουν- και
προχώρησαν στην απολύτως αναγκαία πράξη λογικής: τύπωσαν χρήμα.
ΚΑΙ
ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΥΠΩΝΟΥΝ ΚΑΤΙ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ…
(Προφυλάσσονται
από τις παρενέργειες
του δικού τους νομίσματος, του Ευρώ)
Οι Γερμανοί έβαλαν την ρύθμιση της ELA
ως ασφαλιστική δικλίδα για
τον εαυτό τους. Σήμερα, στον Οικονομικό Πόλεμο που έχει
ανοίξει το 4ο Ράιχ, εναντίον της Μισής Ανθρωπότητας δεν είναι σίγουροι για την νίκη τους.
Αν ηττηθούν κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς χρήματα, να πάθουν ό,τι παθαίνει τώρα
η Ελλάδα.
Δεν θα μπορούσαν, επίσης, να κρατήσουν την ELA μόνο για τον εαυτό τους. Έτσι άφησαν την ELA σαν γενικό δικαίωμα μέσα στην «ΕΕ» και
την κρατούν σε αφάνεια και αχρηστία χρησιμοποιώντας δωσίλογους (πολιτικούς και
δημοσιογράφους) που ελέγχουν. Αν τα πράγματα δυσκολέψουν για αυτούς, τότε θα αποκαλύψουν την ELA, θα υμνήσουν τη «δημοκρατική ΕΕ» που
επιτρέπει στα μέλη-κράτη να τυπώνουν λογιστικό Ευρώ, άντε να «κάψουν» και ένα,
δύο πολιτικούς που θα τους φορτώσουν τα πάντα. Τότε οι Γερμανοί θα τυπώσουν λογιστικό χρήμα πολλαπλάσιο της Ιρλανδίας.
Προς
το παρόν, οι Γερμανοί δεν έχουν ανάγκη να τυπώσουν
χρήμα αφού. όπως αναφέρουν καθημερινά δημοσιεύματα, η Γερμανία κερδίζει από την «κρίση», τουλάχιστον 114 δις[22]!
Κερδίζουν ακόμα και από την μισοπεθαμένη Ελλάδα, όπως οι πρόγονοί τους κέρδιζαν
από τον θάνατο και την πείνα των Ελλήνων στην 1η Κατοχή 1941-44.
 |
Φαίνεται απίστευτο στον 'Ελληνα
του 2013,
αλλά η φωτογραφία παρουσιάζει το Χιμγκάουερ,
ένα από τα πολλά τοπικά νομίσματα που
κυκλοφορούν στην Γερμανία, με ισοτιμία ένα Ευρώ!
|
Όμως το
«σκληρό» Ευρώ δημιουργεί προβλήματα ρευστότητας στους Γερμανούς που το
αντιμετωπίζουν με τύπωμα Τοπικών
Χαρτονομισμάτων, δηλαδή προφυλάσσονται από τις παρενέργειες τους δικού τους νομίσματος (να μην ξεχνάμε ότι το Ευρώ είναι ακριβώς το διπλάσιο του
Γερμανικού Μάρκου ![23]) που έχουν επιβάλει στους άλλους. Τα τοπικά, γερμανικά χαρτονομίσματα (Μπερλίνερ, Χιμγκάουερ και άλλα) είναι ισοδύναμα με το Ευρώ, γενικά αποδεκτά,
και μπορούν να υπάρξουν στο «Δίκαιο της ΕΕ» (αν μπορούμε να μιλήσουμε για
Δίκαιο στα πλαίσια του 4ου Ράιχ).
ΔΕΝ
ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΙΑ
«δεν είναι ανίκανοι- είναι προδότες!»
Σύνθημα των Αγανακτισμένων στο Σύνταγμα
Δεν έχουν καμιά δικαιολογία.
Κανείς
δεν περίμενε από αυτούς:
·
Να μας βγάλουν από την «Ευρωζώνη», να
επιστρέψουμε στο Εθνικό μας Νόμισμα, να αρνηθούν να πληρώσουν το Επονείδιστο
Χρέος, να τελειώνουμε οριστικά με την
Ξένη Κατοχή και να επιστρέψουμε μετά από μια μικρή περίοδο προσαρμογής στην
προηγούμενή μας ευημερία. Όπως περίπου έπραξαν οι Ισλανδοί[24]
πολιτικοί, ακόμα πιο αποφασιστικά από τους Ιρλανδούς συναδέλφους τους. Να
έθνος για έμπνευση!
Όμως θα μπορούσαν άνετα:
·
Να χρησιμοποιήσουν την ELA όπως οι Ιρλανδοί.
·
Να
τυπώσουν ένα Τοπικό Νόμισμα που θα έδινε μια ανάσα
ρευστότητας στην ελληνική οικονομία και θα διευκόλυνε τις συναλλαγές εντός
Ελλάδας, όπως ακριβώς οι Γερμανοί,
τίποτα περισσότερο από τους Γερμανούς. Ακόμα
και ο πιο πειθήνιος υπηρέτης μπορεί να επικαλεστεί τις πράξεις του κυρίου του.
Επιπλέον ο γερμανός καθηγητής Έκχαρντ Μπέρενς (Eckhard Behrens) είχε συμβουλεύσει ότι η Ελλάδα πρέπει να τυπώσει Τοπικό Νόμισμα και
ανέφερε συγκεκριμένα: «Η Ελλάδα χρειάζεται ένα Τοπικό Νόμισμα, κάτι σαν το Χιμγκάουερ (Chiemgauer), για να ενισχύσει την οικονομία της χωρίς να
δημιουργεί εξωτερικό χρέος. Κάτι τέτοιο θα οδηγούσε σε μείωση της ανεργίας, μείωση των δημοσίων δαπανών και
λιγότερους φόρους»[25].Την
άριστη αυτή συμβουλή του γερμανού, φιλέλληνα καθηγητή την έθαψαν στα ψιλά και λοιδόρησαν
τον ίδιο.
 |
Οι παραινέσεις
και οι προτροπές για τύπωμα χρήματος δεν είναι
αστήρικτοι συναισθηματισμοί αλλά τεκμηριωμένες οικονομικές προτάσεις που
μπορούν να δώσουν λύση στο τεράστιο ελληνικό πρόβλημα.Στη φωτογραφία, ο Γερμανός καθηγητής Έκχαρντ Μπέρενς(Eckhard Behrens) που
είχε δηλώσει ότι η Ελλάδα πρέπει να τυπώσει τοπικό νόμισμα. Γίνεται έτσι φανερό πως οι κυβερνήσεις δεν εξετάζουν άλλες λύσεις έξω από τα συμφέροντα των «δανειστών»
…
|
Τα ψέματά τους, και η νάιλον γλώσσα τους, για
«χρέη», «πρωτογενή πλεονάσματα»,
«διαθρωτικές αλλαγές», «τρύπες», «εξωστρέφειες» και «καινοτομίες» θα μείνουν σε
χρήση όσο διαρκεί η Ξένη Κατοχή· μετά το τέλος της οποίας θα κριθούν αυστηρά (όχι για έλλειψη πατριωτισμού
– κανείς δεν έχει τέτοια απαίτηση από αυτούς) αλλά για έλλειψη στοιχειώδους Ανθρωπιάς: στους Έλληνες που είναι
άνεργοι, κρυώνουν, δεν έχουν φάρμακα, αυτοκτονούν.
Μπορούσαν να τυπώσουν χρήμα.
Μπάμπης
Δεληνταδάκης
Μέλος της πολιτικής κίνησης Ελεύθερη Ελλάδα (http://tiny.cc/elel)
(Δημοσιεύτηκε στο Τρίτο Μάτι στο τεύχος Ιανουαρίου 2014)
ΥΓ: Η ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΕ ΤΟΝ «ΓΕΡΜΑΝΟ ΤΟΥΡΙΣΤΑ».
Δύο «θαύματα»:
1.
πληρωμές με συναλλαγές που ακυρώνονται,
2.
1050 Ευρώ =350 Ευρώ !
Ένας γερμανός τουρίστας επισκέπτεται, ημέρα
Δευτέρα, ένα ελληνικό ξενοδοχείο και προτείνει στον ξενοδόχο του την εξής
συμφωνία : Θα προκαταβάλει το ποσό της παραμονής του για μια βδομάδα 350 Ευρώ
(=50Χ7), μόνο που στο τέλος της βδομάδας την Κυριακή, αν δε του αρέσει η διαμονή,
ο ξενοδόχος θα του επιστρέψει τα χρήματα. Ο ξενοδόχος δέχεται, ας δούμε το
γιατί.
Ο ξενοδόχος, μέσα στη βδομάδα, παίρνοντας τα
χρήματα εξοφλεί υποχρεώσεις από το κέτερινγκ που τον εφοδιάζει· το κέτερινγκ
τον αγροτικό συνεταιρισμό· ο αγροτικός συνεταιρισμός τον γεωπόνο. Ο γεωπόνος,
με τα 350 Ευρώ στην τσέπη, έρχεται νωρίς την Κυριακή στο ξενοδοχείο και
νοικιάζει ένα δωμάτιο για μια βδομάδα δίνοντάς τα 350 Ευρώ στον ξενοδόχο· αργότερα
ο Γερμανός Τουρίστας δηλώνει δυσαρεστημένος με την διαμονή του στο ξενοδοχείο
και ζητά τα χρήματά του πίσω, τα οποία και λαμβάνει σύμφωνα με την συμφωνία.
Ας δούμε τι έγινε:
1. Το
χρήμα (παρά την ακύρωση της συναλλαγής) παρήγαγε ένα κύκλο άλλων συναλλαγών: «Γερμανός Τουρίστας – ξενοδόχος – κέτερινγκ
– αγροτικός συνεταιρισμός – γεωπόνος – ξενοδόχος – Γερμανός Τουρίστας», ένα
κύκλο που ξεκινά και καταλήγει στον Γερμανό Τουρίστα. Αν και πρόκειται για μια ακυρωμένη συναλλαγή, ο παράγοντας
του χρόνου δημιούργησε, -πριν την ακύρωση- τις πληρωμές των κέτερινγκ,
αγροτικού συνεταιρισμού, γεωπόνου που
κίνησαν την οικονομία.
2. Με
τα 350 Ευρώ, που ξαναγύρισαν στην
τσέπη του Γερμανού Τουρίστα, εξοφλήθηκαν
το κέτερινγκ, ο αγροτικός συνεταιρισμός και γεωπόνος που απαιτούν συνολικά, ως
διακριτές πληρωμές, 1050 Ευρώ!
3. Η
Διδακτική Ιστορία ανακαλεί την γνωστή Ποσοτική
Εξίσωση της μακροοικονομίας : Μ•V=P•T
[26]. το «Μ» είναι η ποσότητα του χρήματος, το «V» η ταχύτητα κυκλοφορίας του χρήματος, «Ρ»
είναι ο Δείκτης Τιμών και «Τ» ο αριθμός
των συναλλαγών που γίνονται στην διάρκεια μιας χρονικής περιόδου στην οικονομία
(στην περίπτωσή μας πόσες φορές άλλαξαν χέρια τα χρήματα στη διάρκεια της
βδομάδας).
Επανερχόμαστε τώρα στην πρόταση του καθηγητή
Έκχαρντ Μπέρενς. Αν στη θέση του γερμανού τουρίστα το Ελληνικό Κράτος εκδώσει
Τοπικό Νόμισμα ισοδύναμο με το Ευρώ μπορεί δημιουργήσει τον κύκλο: «Ελληνικό Κράτος – ξενοδόχος – κέτερινγκ
– αγροτικός συνεταιρισμός – γεωπόνος – ξενοδόχος – Ελληνικό Κράτος», που θα κινήσει την οικονομία. Αυτό
μπορεί να γίνει, αν το τοπικό νόμισμα
γίνεται δεκτό από το κράτος για εξόφληση φόρων και λοιπών οφειλών προς
αυτό, όσον αφορά την νομική μορφή το τοπικό νόμισμα μπορεί να πάρει τη μορφή
του ομολόγου. Να μην
ξεχνάμε ότι η Γερμανία εκδίδει πλήθος τέτοιων τοπικών νομισμάτων,
Ρίτζιοναλβέρουνγκ (Regionalwährung).
 |
Το Τοπικό Νόμισμα Στερντάλερ (Sterntaler) της
περιοχής Μπερχτεσγκάντεν (Berchtesgaden) σε ισχύ από το
2004.
Το Τοπικό Νόμισμα βέβαια δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν συνάλλαγμα
αλλά για αυτό υπάρχει η διαδικασία της ELA
(Emergency Liquidity Assistance) που προαναφέραμε.
Η ΔΡΑΧΜΗ ΩΣ ΤΕΛΙΚΗ ΛΥΣΗ
Τελειώνοντας
πρέπει να διευκρινίσουμε ότι όσο το Τοπικό Νόμισμα, αλλά και η ELA,
προτείνονται ως ενέργειες άμεσης ανάγκης (για να ξαναλειτουργήσει
η οικονομία, για την «ανάταξη του ασθενούς») και όχι ως μόνιμες ρυθμίσεις, και
αυτό γιατί:
-δεν δίνουν απάντηση
στο πρόβλημα της ανταγωνιστικότητας των ελληνικών προϊόντων, που μόνο μια
υποτίμηση του Εθνικού Νομίσματος μπορεί να βελτιώσει·
-είναι σίγουρο ότι,
αν εφαρμοστούν από μια πραγματικά ελληνική κυβέρνηση, οι «σύμμαχοί μας»
θα αλλάξουν το θεσμικό πλαίσιο στα πλαίσια της «ΕΕ» ώστε να μην μπορούν πια
να τις χρησιμοποιήσουν οι Έλληνες.
Η οριστική λύση για την απελευθέρωση από την
Ξένη Κατοχή και από την κατευθυνόμενη εξαθλίωση είναι η επιστροφή στην
Δραχμή με τις εξής προϋποθέσεις όμως:
1.Η μετατροπή γίνεται στην
αρχική τιμή 1ευρώ=340,75 Δραχμές.
2.Οι καταθέσεις και τα
χαρτονομίσματα σε ευρώ παραμένουν ακέραια σαν συνάλλαγμα (όπως είναι σήμερα
τα δολάρια).
3.Τα δάνεια και οι λοιπές
απαιτήσεις σε ευρώ (για παράδειγμα από κάρτες) δραχμοποιούνται και
στο εξής εξυπηρετούνται με Δραχμές.
4.Και βέβαια οι αποφάσεις
για τον νόμισμά μας θα λαμβάνονται στην Αθήνα από μία ανεξάρτητη ελληνική
κυβέρνηση.
Η έξοδος από την «ΟΝΕ» δεν
πρέπει να μας φοβίζει για δύο επιπρόσθετους ενδεχόμενα:
-οι σύμμαχοι να μας
πετάξουν από την «ΟΝΕ» και θα μας επιβάλουν «σκληρή» ψευτοδραχμή κρεμασμένη από το
Ευρώ· όπως οι πρώην γαλλικές αποικίες Ακτή Ελεφαντοστού, Γουινέα-Μπισσάου, Μάλι, Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο
που έχουν νόμισμα το Φράγκο Δυτικής Αφρικής (XOF), κρεμασμένο από το Ευρώ.
Σχεδόν όλες
αυτές ζούνε μέσα σε οικονομική εξαθλίωση
(με λιγότερο από μισό δολάριο την ημέρα) και ασύλληπτη διαφθορά, αλλά έχουν «σκληρό» νόμισμα…
|
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ
– ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
[1] Γιόζεφ
Πάουλ Γκέμπελς, Υπουργός Προπαγάνδας και στενός φίλος του Χίτλερ.
[2] Κάθε
12 ώρες στην Ελλάδα -μετά την Ξένη Κατοχή- συντελείται μία αυτοκτονία - τουλάχιστον!
[3] Καρλ
Φον Κλαούζεβιτς, πρώσος στρατηγός και θεωρητικός του πολέμου. Οι «διδασκαλίες» του εφαρμόστηκαν στον 1ο
Παγκόσμιο Πόλεμο και οδήγησαν στη φρίκη
του Πολέμου των Χαρακωμάτων!
[4] Χαράλαμπος Γκότσης, Νομισματική, εκδ.
Σταμούλης, Αθήνα χ.χ.
[5] Νικόλαος
Πειρουνάκης, Βασικά Οικονομικά, εκδ. Anubis, Αθήνα 1995
[6] http://en.wikipedia.org/wiki/Fractional_reserve_banking
[7] Μετά τη Δεκαετία του 1990 κυριαρχεί απόλυτα το ολοκληρωτικό Πολιτικό
Δόγμα της Νέας Τάξης με συνώνυμα τον
Νεοφιλελευθερισμό και την Παγκοσμιοποίηση.
[8] Στην πραγματικότητα, το 1941 δεν ηττηθήκαμε από τους Γερμανούς στο πεδίο της μάχης.
Η 1η Γερμανική Κατοχή ήταν
αποτέλεσμα προδοσίας του γερμανόφιλου
Τσολάκογλου, χωρίς αυτόν οι Γερμανοί θα είχαν αποκρουστεί.
[9] Γιώργου Ζαβάκου, Η Πείνα στην Ελλάδα της Κατοχής,
http://www.istoria.gr/
[10] Ως «Τραπεζική
Ολιγαρχία» δεν εννοούμε τον οποιονδήποτε τραπεζίτη, την οποιαδήποτε τράπεζα
(ακόμα και μεγάλη), αλλά την Τραπεζική Ελίτ· αυτήν που έχει την δυνατότητα να δημιουργεί και να επηρεάζει τη
εκτύπωση και την κυκλοφορία του χρήματος· αυτήν που σιτίζει «διανοούμενους»
και «φιλοσόφους», και έτσι δημιουργεί «ιδεολογία»
γύρω από τις επιλογές της.
[11] Αντιπραγματισμός
σημαίνει ανταλλαγή προϊόντος με προϊόν, χωρίς τη μεσολάβηση χρήματος, Ένας
τρόπος Αντιπραγματισμού είναι και τα Εναλλακτικά
Νομίσματα που τυπώνονται από τον ίδιο τον λαό που ανταλλάσσει έτσι προϊόντα
για να επιβιώσει. Οι κάθε είδους δυνάμεις κατοχής (εσωτερικής και ξένης) δεν
επιτρέπουν τα Εναλλακτικά Νομίσματα με το πρόσχημα ότι έτσι η φοροδιαφυγή δεν… «πατάσσεται», όπως τα
απαγόρευσε στην περίπτωση της Αργεντινής το ΔΝΤ στον χρονικό διάστημα που αυτή
η χώρα τελούσε υπό κατοχή.
[12] Το
θάψιμο των ελληνικών πορτοκαλιών από την «ΕΟΚ», μακροπρόθεσμα είχε ακριβώς
τον ίδιο στόχο.
[13] Στον αντίποδα του
Προτεσταντικού Τιμωριτισμού, πολυάριθμες
προτεσταντικές οργανώσεις, μέσω της φιλανθρωπικής δραστηριότητας βοήθησαν στην
επιβίωση του Αμερικάνου Λαού.
[14] Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, φύλο1812, 8η
Δεκεμβρίου 2013
[15] http://www.euro2day.gr/, 6/4/2002
[16] Είναι
χαρακτηριστική η άνεση του Ολοκληρωτισμού να στρεβλώνει τη σημασία των λέξεων!
Την έννοια της Ελευθερίας την έχει
κυριολεκτικά, βιάσει όπως παλαιότερα ο Γερμανικός Φασισμός κακοποιούσε την έννοια
του Έθνους.
[17] Ντέιβιντ Χάρβεϊ, Ο Νεοφιλελευθερισμός, μτφ Α. Αλαβάνου,
εκδ. Καστανιώτη, Αθήνα 2007
[18] Με την λέξη «Γερμανοί» δεν εννοούμε το
σύνολο του Γερμανικού Λαού, αλλά την κυβέρνηση και όποιους από τον λαό
στηρίζουν τις επιλογές της.
[19] http://www.inewsgr.com/ , 28/6/2011
[20] http://www.enet.gr/,
27/11/2011
[21] http://www.ethnos.gr/, 6/12/13.
[22] http://www.iefimerida.gr/, 20/8/2013
[23] Να μην ξεχνάμε ότι το Ευρώ είναι ακριβώς το διπλάσιο του
Γερμανικού Μάρκου !
[24] Η Ισλανδία, ευτυχώς, έχει κρατήσει το Εθνικό της
Νόμισμα.
[25] www.newsbeast.gr/, 8/11/2011
[26]
R. Heilbroner-L.Thurow, Μακροοικονομική, εκδ. Παπαζήσης, Αθήνα χ.χ.
