ΙΝ.ΚΑ/ Γενική Ομοσπονδία Καταναλωτών Ελλάδας

Θα χρειαστεί ανάρρωση των εννοιών και των λέξεων (Οικολογία, Πράσινος – Πράσινη-Πράσινο, Πράσινοι… ) μέχρι τότε αξίζει να υπενθυμίσουμε το πραγματικό νόημα αυτών των λέξεων, όπως διαμορφώνονταν στη δεκαετία του 1980, όταν η Οικολογία ήταν κίνημα πολιτών.

Το βασικό σύνθημα της Οικολογίας τότε ήταν : «Να καταναλώνουμε λιγότερο να ζήσουμε περισσότερο». Ζητούσαν μείωση της υπερκατανάλωσης και μακροβιότερα προϊόντα. Πριν φτάσουμε στη λύση της Ανακύκλωσης (που μεγάλο κομμάτι της στην γειτονική μας χώρα διαχειρίζεται η Μαφία) οφείλουμε να έχουμε παράγει όσα ακριβώς χρειαζόμαστε και όχι περισσότερα.

Ειδικότερα για τα αυτοκίνητα επέμεναν ότι ένας είναι ο τρόπος οικολογικής τους χρήσης : Να συντηρείς ένα αυτοκίνητο για πολλά, πολλά χρόνια. Η επιβάρυνση για την κατασκευή ενός νέου αυτοκινήτου στο περιβάλλον είναι ανυπολόγιστη, για παράδειγμα 200.000 (διακόσιες χιλιάδες) λίτρα νερού. Χωρίς να υπολογίσουμε τι κοστίζει στη γη και στη θάλασσα το «κουφάρι» ενός αυτοκινήτου που αποσύρεται : οι καταλύτες, ο ηλεκτρονικός του εξοπλισμός, τα νάιλον κομμάτια του …

Στις μέρες η υπερκαταναλωτική ιδεολογία αναβιώνει με οικολογικό περιτύλιγμα : «Αγόρασε το καινούργιο προϊόν που είναι οικολογικό, αντικατάστησε αυτό που έχεις γιατί μολύνει» και το επιχείρημα επαναλαμβάνεται ανά πενταετία. Είναι ο σίγουρος χρόνος που, σύμφωνα με τους ειδικούς του μάρκετινγκ, επέρχεται η λήθη του προηγούμενου μηνύματος και συνεπώς μπορεί να επαναχρησιμοποιηθεί : «Αγόρασε το καινούργιο … ». Με αυτό τον τρόπο η υπερπαραγωγή – υπερκατανάλωση και τα υπερκέρδη μετονομάζονται σε Οικολογία και η επιβάρυνση της φύσης σε προστασία της .

Το πονηρό Ελληνικό Κράτος ακολουθεί κατά πόδας αυτή την λογική (αν δεν υποστηρίζει ανοιχτά τα συμφέροντα των βιομηχανιών του αυτοκινήτου): αν αποσύρεις το παλαιό αυτοκίνητο θα πληρώσεις τους αυξημένους φόρους για την κτήση νέου, αν το κρατήσεις θα πληρώνεις τα αυξημένα τέλη. Ή όπως θα έλεγε ο Καραγκιόζης …

Όλοι εισπράττουν, όλοι κερδίζουν από την Οικολογία. Εκτός από τον απλό καταναλωτή (υπερχρεωμένο και φτωχό), έναν τομέα μικρών επιχειρήσεων που συντηρούν το παλαιό αυτοκίνητο, και τη Φύση που είναι ο μεγάλος χαμένος.

Συμπέρασμα: Στο άκουσμα του σχετικού λεξιλογίου με την Οικολογία, των επιθετικών προσδιορισμών του «Πράσινου» και του προθέματος «Περιβαλοντ-» κρατάμε σφικτά το πορτοφόλι μας (με ότι έχει απομείνει) και ετοιμαζόμαστε να αποκρούσουμε ένα ακόμα κίνδυνο για τη Φύση !