ΤΟ «ΣΚΛΗΡΟ» ΕΥΡΩ
ΤΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΜΑΡΚΑ
ΚΑΙ ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΙΟΙ ΣΥΜΜΑΧΟΙ ΜΑΣ
Του ΜΠΑΜΠΗ ΔΕΛΗΝΤΑΔΑΚΗ μέλους της ΚΕ του ΔΗ.Κ.ΚΙ.
ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ ΠΑΡΟΝ
«μη χρησιμοποιείς όπλα για να κατακτήσεις
μια χώρα, κατάστρεψε το νόμισμά της»
μια χώρα, κατάστρεψε το νόμισμά της»
Ν. Μακιαβέλι
Το ζήσαμε και αυτό: η «εκφωνήτρια» των Βρυξελλών να μας απειλεί … με την επαναφορά του εθνικού μας νομίσματος και έξοδο από το «σκληρό» Ευρώ! Οι εκφραστές της ξένης κατοχής ξεπερνούν την έννοια του ψεύδος, αλλάζουν συνολικά την πραγματικότητα, την οποία πρέπει να αποκαταστήσουμε.
Το «σκληρό» νόμισμα αποτελεί όπλο σε βάρος των λαών. «Σκληρό» νόμισμα σημαίνει μείωση των εξαγωγών και του τουρισμού, με παράλληλη αύξηση των εισαγωγών μιας χώρας, δηλαδή την καταστροφή της οικονομίας της προς όφελος του ξένου κράτους που επιβάλλει «σκληρό» νόμισμα :
-Το «σκληρό» Πέσο –το κρεμασμένο (pegged) στο δολάριο- κατέστρεψε την Αργεντινή, προς όφελος των ΗΠΑ, και κατόπιν την αποτελείωσε το ΔΝΤ. Η Κίνα αρνείται να υπερτιμήσει -να σκληρύνει- το νόμισμά της.
-Οι πρώην γαλλικές αποικίες Ακτή Ελεφαντοστού, Γουινέα-Μπισσάου, Μάλι, Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο έχουν «σκληρό» νόμισμα, το Φράγκο Δυτικής Αφρικής (XOF) που είναι κρεμασμένο από το Ευρώ. Οι περισσότερες από αυτές ζούνε μέσα σε οικονομική εξαθλίωση (με λιγότερο από μισό δολάριο την ημέρα) και ασύλληπτη διαφθορά, αλλά έχουν «σκληρό» νόμισμα.
H χώρα μας έχει ζήσει τρεις (3) εισβολές «σκληρών», κατοχικών και «συμμαχικών» νομισμάτων:
1.Τη Λατινική Νομισματική Ένωση (ΛΝΕ), η οποία δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα της Γαλλικής Αποικιοκρατίας, για την προώθηση των γαλλικών, τοκογλυφικών συμφερόντων. Οι δωσίλογοι, τότε, εγκωμίαζαν τη σύνδεση της Δραχμής με το «ισχυρό» (ή «σκληρό») Φράγκο· υπόσχονταν σταθερότητα, ανάπτυξη και ευημερία. Τελικά, αφού κερδοσκόπησαν γάλλοι τραπεζίτες και εγχώριοι κερδοσκόποι, οδήγησαν την Ελλάδα σε οικονομική καταστροφή, σε αποχώρηση από την ΛΝΕ και σε πτώχευση το 1893. Η ίδια ΛΝΕ αδρανοποιήθηκε στη δεκαετία του 1920 και διαλύθηκε επίσημα το 1927.
2.Τα Κατοχικά Μάρκα (Reichsmark), που ήταν άλλος ένας τρόπος λήστευσης κατά την Πρώτη Γερμανική Κατοχή 1941-1944, παράλληλα με τις κατασχεθέντα (beschlagnahmt) εμπορεύματα, τη Μαύρη Αγορά (που οργανώνονταν από τους γερμανούς κατακτητές) και το Κατοχικό «Δάνειο». Στις χώρες που κατελάμβαναν τύπωναν κιλά Κατοχικών Μάρκων χωρίς αντίκρισμα, χωρίς την δυνατότητα να εξαργυρωθούν στη Γερμανία, χωρίς καν υπογραφή. Εφοδίαζαν με αυτά, σε απεριόριστες ποσότητες, τα στρατεύματα κατοχής που αγόραζαν ό,τι ήθελαν πληρώνοντας σκέτο χαρτί.
3.Το Ευρώ, προϊόν λυκοφιλίας των δύο ιμπεριαλισμών (γερμανικού και γαλλικού) που διατηρεί τα χαρακτηριστικά τόσο του «ισχυρού» Φράγκου όσο και του Κατοχικού Μάρκου ως προς τα ιδεολογήματα, την «κοινωνική» βάση και την αποτελεσματικότητά του στην ξένη κατοχή. Θα έχει και το ίδιο τέλος με αυτά .
Σε Ευρώ παίρνουμε, ακόμα, τις «επιδοτήσεις» που καλύπτουν μόνο το 25% αυτών που χάσαμε με την κατάργηση των δασμών και της Δραχμής. «Πουλήσαμε» σε Ευρώ τις επιχειρήσεις μας (άλλες «έκλεισε το ΣΔΟΕ» όσες ανταγωνίζονταν τις αντίστοιχες γερμανικές και γαλλικές) χαρίσαμε την Εθνική Περιουσία μας. Θάψαμε τα φρούτα μας, κάψανε τις ελιές μας - αντί αυτών επιδοτούν τις (;) στρουθοκαμήλους και τις (;) λεύκες.
Όταν το Έθνος απελευθερωθεί από την ξένη κατοχή, και επαναφέρει τη Δραχμή, θα συμπεριλάβει στα κακουργήματα της προδοσίας κάθε ενέργεια σε βάρος του Εθνικού Νομίσματος. Επίσης στην διδασκόμενη ιστορία θα αναφέρονται τα οικονομικά εγκλήματα από τους «συμμάχους» μας– μαζύ με τα άλλα που έχουν διαπράξει.-
