Ο
ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΔΕΞΙΑΣ
ΣΤΗΝ
ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΞΕΝΗ ΚΑΤΟΧΗ
Δημοσιεύτηκε στην Αυριανή
Μπάμπης
Δεληνταδάκης
Στην
Πρώτη Γερμανική Κατοχή (1941-1944) οι δοσίλογοι δημοσιογράφοι, συνιστούσαν
να «σοβαρευθώμεν και να συνεργασθώμεν
μετά των δυνάμεων του Άξονος» επειδή «ευρισκόμεθα
εν μέσω κρίσεως». Η επίκληση της «κρίσης» είναι, από τότε, ένα καλό
προπέτασμα της κατοχής, αλλά δεν πείθει κανένα. Σήμερα ζούμε τη Δεύτερη Γερμανική Κατοχή (2010-;),γιατί χάσαμε τον πόλεμο.
Ο πόλεμος στις μέρες μας γίνεται με
οικονομικά και κυρίως με επικοινωνιακά όπλα, αυτό που ζούμε σήμερα με τη
συνεχή τρομοκρατία των ΜΜE. Επιδιώκουν τα αποτελέσματα μιας πολεμικής ήττας σε
βάρος της Ελλάδας, χωρίς να χάσουν ούτε ένα στρατιώτη! Η διαδικασία είναι απλή:
Ύφεση, μείωση μισθών και συντάξεων - αύξηση φόρων – αδυναμία πληρωμής των φόρων
– πλήρης γνώση των περιουσιακών στοιχείων (μέσω του Ηλεκτρονικού Φακελώματος) – κατασχέσεις- φτώχια - εξαθλίωση.
Δεν
είναι μόνο κάποιες αντιλαϊκές πολιτικές είναι ολοκληρωμένη κατοχή. Αν
εξαθλιώσουν τον λαό πολύ εύκολα θα οικειοποιηθούν και την Εθνική Περιουσία (γη,
θάλασσα, ήλιο, υπέδαφος). Θα μας χρησιμοποιήσουν σαν χώρα ταφής πυρηνικών και
χημικών αποβλήτων, όπως με το «Δουβλίνο
2» μετέτρεψαν την Ελλάδα σε στρατόπεδο
απελπισμένων αλλοδαπών. Συνεπώς η διακύβευση των επερχόμενων εκλογών είναι πρώτα Εθνική και μετά Κοινωνική, και
γίνεται Κοινωνική επειδή είναι Εθνική. Όπως το 1941-1944 η πείνα ήταν το αποτέλεσμα
της Ξένης Κατοχής.
Έτσι,
αν τα κόμματα του Μνημονίου και της
Ξένης Κατοχής κερδίσουν αυτή τη μάχη των εκλογών, τότε ο λαός θα
γνωρίσει τον πραγματικό τρόμο.
Δεν πρόκειται περί πρόβλεψης αλλά περί ψηφισμένων
μέτρων που έχουν δεθεί με επιστολές υποταγής. Εκτός από την Εθνική
Περιουσία και η Προσωπική Λαϊκή Περιουσία
κάθε μορφής (επιχείρηση, γη, σπίτι, καταθέσεις κτλ) τίθεται υπό καθεστώς
μόνιμης επιτήρησης και κατάσχεσης. Έχουν έτοιμα 77 (εβδομήντα εφτά)
μέτρα-«δράσεις», επιπλέον έχουν εκδώσει την εγκύκλιο 1077 που σκοπεύει να καταργήσει την ιδιωτική ζωή του πολίτη
και κάθε υπηρεσιακό απόρρητο (όπως το τραπεζικό
και το ιατρικό).
Όπως
ακριβώς και στην Πρώτη Γερμανική Κατοχή (1941-1944) οι Γερμανοί είχαν καταργήσει κάθε κοινωνικό δικαίωμα, και κάθε δυνατότητα
διαφύλαξης της Προσωπικής Περιουσίας. Το εικονογραφεί ο ποιητής μας Μανώλης
Αναγνωστάκης : «Πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να
σώσω/Πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες» μιλώντας
κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Η
Αριστερά (στην πλειοψηφία της) ανήκει στις δυνάμεις που μάχονται το Μνημόνιο
και -ανεπίγνωστα- την Κατοχή, όμως απέχει από την Ενωμένη Εθνική Αντίσταση που
έχει ανάγκη η χώρα. Το 1941-1944
αγωνίστηκαν μαζί δεξιοί και αριστεροί, βασιλικοί αξιωματικοί με αριστερούς
αντάρτες.
Έτσι
και σήμερα μόνη η Αριστερά δεν μπορεί να απελευθερώσει το Έθνος, χρειάζεται την
αρωγή της Λαϊκής Δεξιάς μαζί, με τη βάση του κέντρου, πολιτικά και κοινωνικά.
Εκτός από τον ψηφοφόρο της Λαϊκής Δεξιάς που ανήκει στα φτωχότερα στρώματα, η
Λαϊκή Δεξιά περιλαμβάνει και τον παραγωγικό
(όχι τον αεριτζή) μεσαίο επιχειρηματία, αυτόν που βάλλεται από την Ξένη
Κατοχή που θέλει να πλήξει την παραγωγική βάση της Ελλάδας.
Ο
κόσμος της Λαϊκής Δεξιάς, ευτυχώς, μπορεί να απεγκλωβιστεί από τη μέγγενη, τα
πλαστά διλήμματα και την κατευθυνόμενη τρομοκρατία της Ξένης Κατοχής και των
πολιτικών υπαλλήλων της: Υπάρχει ο χώρος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ που (ενώ περιλαμβάνει και μια ευρύτερη
Αντικατοχική Συνεργασία) προέρχεται από
τους κόλπους της Λαϊκής Δεξιάς και συγκεντρώνει τις καλύτερες παραδόσεις της.
Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε προχωρήσει σε αποφάσεις που σήμερα θα μπορούσαν
να χαρακτηριστούν αριστερές.
Από
την ενίσχυση της Λαϊκής Δεξιάς, τη συνεργασία της με την Πατριωτική Αριστερά θα κριθεί η
απελευθέρωση της Ελλάδας από την Ξένη Κατοχή. Ως Αριστερός που αγαπάει την
πατρίδα του, θεωρώ ότι πρέπει πρώτα να
απελευθερώσουμε την Ελλάδα, να αποκαταστήσουμε όλα τα οικονομικά και
κοινωνικά δικαιώματα του λαού που
κατάργησε η Κατοχή και μετά μπορούμε να λύσουμε όποιες διαφορές υπάρχουν στο πολιτικό και κοινωνικό
επίπεδο, μακριά από τις διχόνοιες και τα άλλα λάθη του παρελθόντος.
