Η ΝΑΫΛΟΝ ΓΛΩΣΣΑ
ΤΟΥ ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΥ
(ΕΝΑ ΓΛΩΣΣΙΚΟ ΙΔΙΩΜΑ
ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥΣΗΜΕΡΙΝΟΥ
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟΥ)
Δημοσιεύτηκε στη Νέμεση τεύχος Οκτωβρίου
2005
ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΗ ΔΕΛΗΝΤΑΔΑΚΗ
Το νάυλον είναι μια τεχνητή ύλη που
παράγεται από τη φαινόλη ή από το ακετυλένιο. Ως τεχνητή ύλη σε αντίθεση με
άλλες-όπως το χαρτί-δεν σχετίζεται με τη φύση και με το ζωντανό κόσμο: καίγεται
δύσκολα δε σήπεται, δεν αποσυντίθεται, δεν ανακυκλώνεται. Τα νάυλον ρούχα δεν
θερμαίνουν το χειμώνα ούτε δροσίζουν το καλοκαίρι, η ανθρώπινη επιδερμίδα
αντιδρά με δερματικές παθήσεις, όταν έρχεται σε παρατεταμένη επαφή με το
νάυλον. Η ελληνική γλώσσα, που φιλοξένησε εκατοντάδες αλλοεθνείς λέξεις και
τους χάρισε τα γένη και τις κλίσεις της, άφησε το «νάυλον» άκλιτο και ξένο-όπως
μια νάυλον σακούλα στην ελληνική παραλία. Ήδη από τη δεκαετία του εξήντα,
«νάυλον» στα καταναλωτικά προϊόντα υποδηλώνει το ψεύτικο, το ευτελές και στο
σημερινό πολιτικό λόγο ακριβώς το ίδιο.
Νά τος, νά τος
ο εκσυγχρονισμός !
Υπάρχει
φιλοσοφικό σύστημα που ισχυρίζεται ότι η ιστορία δεν έχει ανάγκη των ανθρώπων
για να διαγράψει την πορεία της: ο εξελικτισμός. Όπως οι ζωικοί πληθυσμοί
μεταβάλλονται χωρίς τη συναίνεση των μελών τους έτσι αλλάζουν και οι ανθρώπινες
κοινωνίες, μέσα από αδήριτους νόμους, χωρίς την έγκριση των
ανθρώπων. Οι στοχαστές του εξελικτισμού , αισιόδοξοι και μη
αισιόδοξοι για τα σχέδια της ιστορίας, έχουν διαπράξει το λάθος να
υποτιμήσουν την ανθρώπινη επιλογή και την ελεύθερη βούληση.
Ο
εκσυγχρονισμός δανείζεται απόψεις του εξελικτισμού, δεν διατυπώνει
πολιτικές προτάσεις αλλά απόψεις για το μέλλον: το μέλλον δεν προκύπτει
ως αποτέλεσμα επιλογών και συγκρούσεων, δεν είναι «άδηλον» αλλά προβλέψιμο,
δεδομένο · η δράση των ανθρώπων περιορίζεται στο να φτάσουν ή να πλησιάσουν το
μέλλον όπως ο δρομέας το νήμα του τέρματος · το μέλλον(που αυθαίρετα ταυτίζεται
με την πρόοδο) είναι εξ ορισμού καλό και το χρονικά μεταγενέστερο είναι
πάντα καλύτερο από το χρονικά προγενέστερο. Αυτό το «δυτικό Κισμέτ» καταστέλλει-καταρχήν σε
ιδεολογικό επίπεδο-την πολιτική επιλογή (μονόδρομος) συνεπώς είναι
ιδεολογία ολοκληρωτική.
Ο εκσυγχρονισμός δημιουργεί
ένα τύπο υπηκόου για τον οποίο δεν υπάρχει καμιά διέξοδος:
Πράγματι, ακόμα και τα πιο σκληρά θεοκρατικά
καθεστώτα, που διαχειρίζονταν την «απόλυτη αλήθεια», αναγνώριζαν το δικαίωμα
στο λάθος και της εισόδου στην… κόλαση. Όμως, στον… παράδεισο του
εκσυγχρονισμού, καμιά ελπίδα διαφυγής δεν υπάρχει από ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον,
ένα παγωμένο χρόνο.
Έτσι, όταν
o Χρήστος Γιανναράς αναφέρει-και έχει δίκιο-ότι : « η πολιτική παρεμβαίνει
εξουσιαστικά και στο πεδίο της γλώσσας »1 πρέπει να προσθέσουμε ότι
η εξουσία του εκσυγχρονισμού δε στηρίζεται στους οπαδούς αλλά στις νεκρές
συνειδήσεις(άλλωστε όλα τα είδη των οπαδών σταδιακά
αποσύρονται, ως άχρηστα και μη ελέγξιμα, από το περιβόλι του εκσυγχρονισμού: ο
αφισοκολητής, ο φανατικός ψηφοφόρος, το κομματικό μέλος …).Γι`
αυτό και το «κανάλι απευθείας πρόσβασης στον ψυχισμό »2 του εκσυγχρονισμού -η νάυλον γλώσσα- στοχεύει να καταλύσει και τα τρία
μόρια της ανθρώπινης ψυχής (λογική, συναίσθημα, επιθυμία) όπως
αυτά λειτουργούν στον πολιτικό χώρο
Ο υπήκοος του εκσυγχρονισμού θα πρέπει :
-να είναι ανίκανος να κατασκευάζει απλούς συλλογισμούς, να
διατυπώνει υποθέσεις, να μεταχειρίζεται την κρίση και το σύνεργο της διάκρισης·
-να τον διακατέχει απογοήτευση, να αισθάνεται αδύναμος απέναντι στις εξουσίες
και απέραντο θαυμασμό για τους τεχνοκράτες διαχειριστές τους·
-να
παραιτείται από κάθε δράση που έχει σχέση με τα κοινά.
Ας δούμε
παρακάτω τα εργαλεία των χρηστών της νάυλον γλώσσας
Το μέλλον
στην κατάψυξη.
Ένα ρεπερτόριο φράσεων οικοδομείται,
από τους εκσυγχρονιστές ,γύρω από τον παγωμένο χρόνο που προαναφέραμε
όπως : τα περί «μονόδρομου» και «το μέλλον ξεκίνησε»σύνθημα που χρησιμοποιεί το
ένα από τα δύο εκσυγχρονιστικά κόμματα· όχι το ελπιδοφόρο μέλλον αλλά σκέτο
ξερό μέλλον. Το μέλλον δεν αξιολογείται, δεν κρίνεται ούτε καν
προγραμματίζεται. Είναι πιο παγωμένο, πιο σίγουρο από το παρελθόν και θα το
αποδεχτείς είτε σου αρέσει είτε όχι . Οι εκσυγχρονιστές δεν είναι οι εκφραστές
της συλλογικής βούλησης, αλλά οι «τεχνοκράτες μάντεις»
Το
ναζιστικό κόμμα της Γερμανίας, στη δεκαετία του τριάντα, χρησιμοποιούσε το
σύνθημα: «πραγματώνουμε το μέλλον τώρα». Είναι τυχαία αυτή ομοιότητα
συνθημάτων ή μήπως αποτελεί μια επιπλέον απόδειξη της ολοκληρωτικής φύσης
του εκσυγχρονισμού;
Οι τεχνικές
της ακατανοησίας.
Έχετε μείνει
άναυδοι ακούγοντας ορισμένους εκσυγχρονιστές πολιτικούς; δεν τολμάτε να
ομολογήσετε ότι δεν καταλαβαίνετε σχεδόν τίποτα από αυτά που ακούτε; Μην
ανησυχείτε ακόμα και ο Λουδοβίκος Βιττγκενστάιν δεν θα καταλάβαινε περισσότερα.
Ο μεγάλος αυστριακός φιλόσοφος εντόπισε και όρισε μια γλώσσα που«θα
μπορούσε κανείς να ονομάσει τους ήχους εκείνους που όλοι οι άλλοι δεν τους
καταλαβαίνουν ενώ εγώ" φαίνομαι να τους καταλαβαίνω"»3!
Αυτήν την ακατανόητη γλώσσα ονόμασε«ιδιωτική γλώσσα»4. Η νάυλον
γλώσσα του εκσυγχρονισμού είναι μια μορφή ιδιωτικής γλώσσας , παρακάτω
παραθέτουμε μερικά στοιχεία από τη «γραμματική» της:
Α’. ΟΙ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΟΙ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΙ
Ας δούμε δύο αποσπάσματα από δύο
χαρακτηριστικά εκσυγχρονιστικά κείμενα:«η στρατηγική επιλογή του προοδευτικού εκσυγχρονισμού,
διακριτό γνώρισμα της πολιτικής αυτονομίας της ανανεωτικής Αριστεράς»5
ή «ενός ρομαντικού, ξενόφοβου εθνικισμού, ενός
θρησκευτικού, μισαλλόδοξου κοινοτισμού και ενός λαϊκιστικού, ισοπεδωτικού
κοινοτισμού»6 .
Στόμφος, κενολογία και σύγχυση: οι συντακτικές διακρίσεις καταργούνται (π.χ. η
διάκριση ανάμεσα στην προσδιοριζόμενη λέξη και στον προσδιορισμό της )·
οι επιμέρους λέξεις ταλαιπωρούνται και απογυμνώνονται
από τη σημασία τους. Η γλώσσα δεν αντέχει τους αλλεπάλληλους προσδιορισμούς και
δημιουργείται νοηματική χασμωδία.
Β’. ΟΙ ΑΛΛΕΠΑΛΛΗΛΕΣ
ΑΡΝΗΣΕΙΣ
«Δεν
αποδεχόμαστε την άρνηση της απόρριψης ενός μη αναλογικού εκλογικού συστήματος»
,να μια φράση που μπορεί να ακούσουμε από κάποιο εκσυγχρονιστή. Όπως και στην προηγούμενη περίπτωση, η γλώσσα δεν αντέχει
τις αλλεπάλληλες αρνήσεις. Εδώ όμως τα πράγματα είναι πιο «απλά», επειδή,
χρησιμοποιώντας τη συμβολική λογική, μπορούμε «εύκολα» να καταλάβουμε τι εννοεί
ο εκσυγχρονιστής:
~ (~ (~ (~ Α)))=~(~Α)=Α
Στην προκειμένη
περίπτωση ο εκσυγχρονιστής είναι υπέρ ενός αναλογικού εκλογικού
συστήματος αλλά δεν το δηλώνει καθαρά.
Προσοχή όμως! Αν ο εκσυγχρονιστής
πει: «Δεν αποδεχόμαστε την συγκατάθεση της
απόρριψης ενός μη αναλογικού εκλογικού συστήματος» τα πράγματα
αλλάζουν :
~(~(~(Α)))=~(Α)=~Α
Εδώ μας λέει -πάλι ασαφώς- ότι
απορρίπτει το αναλογικό εκλογικό σύστημα.
Τέλος πάντων. Με χαρτί, μολύβι και λίγη προσοχή καταλάβαμε (;) και στις δύο
περιπτώσεις τι εννοεί .
Η κακοποίηση
του ορθού λόγου.
Εννοείται ότι η νάυλον
γλώσσα στην ακατανόητη εκδοχή της δεν μπορεί να έ-χει καμία σχέση με τον ορθό
λόγο. Όμως η νάυλον γλώσσα, ακόμα και όταν είναι σχετικά κατανοητή,
ταλαιπωρεί τη λογική και βέβαια τον ορθό λόγο.
Α΄. Ο ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΑΡΧΗΣ
ΤΟΥ ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ
Η δεύτερη αρχή του
ορθού λόγου μας διαχωρίζει τις έννοιες από τις αντιφατικές και τις αντίθετές
τους.
Ο επιδέξιος χρήστης της νάυλον γλώσσας δεν θα χρησιμοποιήσει ζεύγη
αντίθετων λέξεων(εννοιών)ούτε καν λέξεις που εμπεριέχουν μέσα τους αντίθεση· θα
κατακεραυνώσει σαν μανιχαϊστή όποιον τολμήσει να χρησιμοποιήσει τέτοιες λέξεις
και γενικότερα θα χαρακτηρίσει την έκφραση κάθε αντίθεσης σαν
απλουστευτικό δίλημμα. Για παράδειγμα δεν θα χρησιμοποιήσει ούτε το
ζεύγος των λέξεων «εργαζόμενος- εργοδότης» ούτε καν , ασυντρόφευτη
από την αντίθετή της , κάποια από τις δύο λέξεις. Όπως στην πολιτική
διακήρυξη εκσυγχρονιστικής, αριστερής(;)κίνησης όπου η λέξη «
εργαζόμενος» απουσιάζει ολοκληρωτικά !
Η
νάυλον γλώσσα περιγράφει μία νάυλον κοινωνία χωρίς αντιθέσεις, χωρίς καν
αντιφάσεις , προσπαθεί να δημιουργήσει μια επίπλαστη συναίνεση· η νάυλον γλώσσα
και όταν ακόμα κατονομάζει κάτι (συγχρόνως και στις ίδιες αναφορές ) αποσιωπά
το αντίθετό του. Μέσα σε μια τέτοια γλώσσα η δεύτερη αρχή του ορθού λόγου
περιστέλλεται.Βέβαια υπάρχει κάποια αντίθεση-
από τις λίγες- που δέχονται οι εκσυγχρονιστές:
η αντίθεση ανάμεσα στον
εκσυγχρονισμό και στο ΕΘΝΟΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΛΑΪΚΙΣΤΙΚΟΚΟΜΜΟΥΝΟΚΟΙΝΟΤΙΚΟΣΤΑΛΙΝΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ
Σύνδρομο, για να διπλασιάσουμε σε
μήκος την επικεφαλίδα του Θ. Λίποβατς.7
Β΄. Ο ΠΑΡΑΛΟΓΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΛΛΑΓΗΣ ΤΟΥ
ΕΛΕΓΧΟΥ (‘Η IGNORATIO ELENCHI)
Είναι ο αγαπημένος
παραλογισμός των χρηστών της νάυλον γλώσσας και λειτουργεί ως εξής: Τίθεται σαν
δεδομένο μια πρόταση, αληθής ή αληθοφανής, και σαν συμπέρασμα αυτό που ο
ομιλητής ή ο συγγραφέας θέλει να αποδείξει. Μόνο που μεταξύ του δεδομένου και
του συμπεράσματος δεν υπάρχει λογική ακολουθία.
Σαν δεδομένο-υποτίθεται αληθές-τίθεται μια σύντομη
περιγραφή της σύγχρονης εποχής και ένα υμνολόγιο στις δυνατότητες της σύγχρονης
τεχνολογίας. Σαν συμπέρασμα κάποιο δικαίωμα που οι εκσυγχρονιστές θέλουν
να καταργήσουν. Ας δούμε μια τέτοια περίπτωση:
Δεδομένο:
ζούμε μέσα σε ένα ταχέως μεταβαλλόμενο τοπίο, σε μια εποχή που η πληροφορία
μεταφέρεται με ταχύτατους ρυθμούς, που…
Συμπέρασμα: κάτω από αυτές τις συνθήκες δεν μπορούμε να μιλάμε για
οκτάωρο και μόνιμη απασχόληση.
Βέβαια ανάμεσα στο δεδομένο και το συμπέρασμα δεν παρεμβάλλονται- γιατί
δεν υπάρχουν- οι λογικοί συλλογισμοί που θα συνέδεαν το «ταχέως μεταβαλλόμενο
τοπίο» με την αναγκαιότητα κατάργησης του οκταώρου.
Οι
πεθαμένες λέξεις.
«Κάθε
σημάδι μόνο του μοιάζει νεκρό. Τι του δίνει ζωή; Αυτό ζει στη χρήση»8
ισχυρίζεται ο Βιττγκενστάιν αναφερόμενος στα
λεκτικά σημάδια. Σκεφτείτε τις λέξεις που έχουν εξοβελιστεί από το λεξιλόγιο
του εκσυγχρονισμού : Μισθός, σύνταξη, οκτάωρο, δικαίωμα…Πόσες φορές, για
παράδειγμα, ο πρόεδρος της κυβέρνησης ή ο αρχηγός της αξιωματικής
αντιπολίτευσης χρησιμοποιούν αυτές τις λέξεις; Σχεδόν ποτέ! Ειδικότερα, η
λέξη«δικαίωμα» έχει κυριολεκτικά διαγραφεί από το λεξιλόγιο του εκσυγχρονισμού.
Η λέξη «κεκτημένο» απορρίπτεται σαν σταλινική(εννοείται το κεκτημένο του
εργαζόμενου- το κεκτημένο π.χ. των πολυεθνικών και αναγνωρίζεται και εμπλουτίζεται).
Άλλες λέξεις διασύρονται όπως η λέξη«έθνος».Η λέξη που δημιούργησε τις
εκφράσεις: εθνική ανεξαρτησία και εθνική αντίσταση· το έθνος που
χαρακτηρίστηκε από τον Ερνέστο Ρενάν σαν «ένα καθημερινό δημοψήφισμα»,
χρησιμοποιείται από τους εκσυγχρονιστές σαν συνώνυμο του φασισμού και του
ρατσισμού ή στην καλύτερη περίπτωση σαν έννοια παρωχημένη· η λέξη «πατρίδα»
μετά βίας γίνεται ανεκτή.
Λέξεις , που η χρήση τις έκανε ζωντανές, αντικαταστάθηκαν με νεκρά
λεκτικά σημάδια : «προκλήσεις , προοπτικές ,κατώφλια, εγχειρήματα,
καθημερινότητες, πληθυντική Αριστερά, μετακομμουνιστική Αριστερά, ελαστικότητες
και ελαστικοποιήσεις…». Πεθαμένες λέξεις που κρύβουν τις προθέσεις του
εκσυγχρονισμού.
Το υβρεολόγιο της νάυλον γλώσσας.
Στα
προηγούμενα εξετάσαμε ορισμένα στοιχεία του νάυλον υβρεολογίου. Οι
ύβρεις της νάυλον γλώσσας χωρίζονται χονδρικά σε τρείς κατηγορίες :
-σε
εκείνες που είναι από μόνες τους υβριστικές (π.χ. ρατσιστής), αλλά απευθύνονται
σε λάθος πρόσωπα·
-σε εκείνες που αποκτούν υβριστική σημασία στα πλαίσια της νάυλον γλώσσας
και της εκσυγχρονιστικής ιδεολογίας(π.χ. το επίθετο «εθνικός»)·
-σε κείνες που
αποτελούν«πνευματική ιδιοκτησία»της νάυλον γλώσσας.Από τελευταίες αξίζει
να εξετάσουμε όσες ιατρικοποιούν την πολιτική· συγκεκριμένα η διαφορετική άποψη
αντιμετωπίζεται από τους εκσυγχρονιστές, όχι ως το δικαίωμα για το οποίο ο
Βολταίρος θα έδινε και την ζωή του αλλά, σαν αφορμή για παραπομπή της
διαφορετικής άποψης στο… γιατρό. Έτσι η διαφορετική άποψη χαρακτηρίζεται με τις
λέξεις της «παθογένειας» και του «αυτισμού». Εδώ όμως ο εκσυγχρονιστής
παίζει το ρόλο του «εξομολογούμενου κατηγόρου [αφού] ακούοντές τον να κατηγορή
κάποιον, βλέπωμεν ότι οι εκτοξευόμενές του κατηγορίες αρμόζουν περισσότερον εις
αυτόν παρά στον κατηγορούμενον»9 .Το ύφος του και οι
δεξιότητες του χρήστη της νάυλον γλώσσας είναι ύφος και δεξιότητες
αυτιστικού ατόμου.
Ο
αυτισμός της νάυλον γλώσσας.
Οι συνάνθρωποί
μας, στους οποίους έχει διαγνωστεί η διαταραχή του αυτισμού, χαρακτηρίζονται
από τρεις ιδιότητες που συναντώνται και στους χρήστες της νάυλον γλώσσας:
Α΄. Η ΔΥΣΚΟΛΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ:
«Η
επικοινωνία με ένα αυτιστικό άτομο δεν είναι, για κανένα λόγο, μια πλήρης
αποτυχία. Ωστόσο, το επίπεδο επικοινωνίας που επιτυγχάνεται είναι
εξαιρετικά περιορισμένο»10 . Πράγμα
που συμβαίνει με το χρήστη της νάυλον γλώσσας.
Β΄. Η ΑΠΟΥΣΙΑ Τ0Υ ΑΣΤΕΙΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ.
Η «αδιαφορία για τα συνηθισμένα παιδικά
παραμύθια[…],η εμμονή στην ομοιομορφία[...] Οι
πολύπλοκες στερεοτυπικές διαδικασίες ,οι τελετουργικές πράξεις τα περιορισμένα
ενδιαφέροντά αποτελούν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των ικανότερων
αυτιστικών παιδιών.»11
Επίσης «έχει
κατηγορηματικά διαπιστωθεί ότι τα αυτιστικά παιδιά δεν μπορούν να κατανοήσουν
εύκολα τον χιουμοριστικό και πνευματώδη λόγο»12
Η νάυλον
γλώσσα-που υπηρετεί τον εκσυγχρονισμό-χαρακτηρίζεται από σοβαροφάνεια,
δήθεν εμβρίθεια και διδακτισμό (θυμηθείτε το ύφος του περίφημου δημάρχου)· η
νάυλον γλώσσα έχει πάρει διαζύγιο από το αστείο και από τη φαντασία και αυτό
είναι αναμενόμενο:Το αστείο από μόνο του αποδιοργανώνει τις ολοκληρωτικές
ιδεολογίες, στις οποίες υπάγεται ο εκσυγχρονισμός, η δε φαντασία μπορεί να οδηγήσει
στην ελπίδα ,δηλαδή στη διαχείριση του μέλλοντος από τον ίδιο τον Άνθρωπο.
Γ΄. ΑΝΤΙΣΤΑΘΜΙΣΤΙΚΕΣ ΔΕΞΙΟΤΗΤΕΣ
Τα αυτιστικά άτομα δεν
στερούνται δεξιοτήτων. Πολλές φορές μάλιστα μπορεί «να παρατηρούνται εκπληκτικά
υψηλές επιδόσεις, όσον αφορά ορισμένες μεμονωμένες δεξιότητες»13. Η σχεδίαση ενός
ολοκλήρου κτιρίου από μνήμης ,η εκτέλεση με μεγάλη ταχύτητα αριθμητικών πράξεων
,η εκμάθηση ενός κομματιού κλασσικής μουσικής με ένα μόνο άκουσμα είναι
δεξιότητες που κατατάσσουν αυτά τα άτομα στους «ανθρώπινους υπολογιστές»
Παρόμοιες δεξιότητες θα συναντήσουμε και
στο χρήστη της νάυλον γλώσσας ο οποίος μπορεί
,σαν ανθρώπινος υπολογιστής ,να κατασκευάζει μηχανιστικά εκφράσεις ή φράσεις
που δεν σημαίνουν τίποτα και να εντυπωσιάζει .Όπως ακριβώς εντυπωσιάζει ο
αυτιστικός σχεδιαστής, ο αυτιστικός μαθηματικός, ο αυτιστικός πιανίστας. Ένας
τέτοιος αλγόριθμος κατασκευής ακατανόητων φράσεων περιγράφεται στον
πίνακα που ακολουθεί14.
Με λίγα
λόγια:
- Ο
εκσυγχρονισμός (πολιτικά συνώνυμος της παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξης)
είναι ιδεολογία ολοκληρωτική που προωθείται και υποστηρίζεται από
τους πιο αντιδραστικούς οικονομικούς κύκλους καταληκτικός του
στόχος είναι η δημιουργία ενός υπηκόου, χωρίς δικαιώματα και χωρίς ταυτότητα,
ενός ανθρωποαριθμού, που θα δουλεύει και θα καταναλώνει υπό πλήρη
έλεγχο. Όσο αυτός ο έλεγχος επιτυγχάνεται, ο εκσυγχρονισμός μπορεί να
ανέχεται ορισμένους εξωτερικούς τύπους της Δημοκρατίας.
- Σε
αντίθεση με παλαιότερες μορφές ολοκληρωτισμού, ο εκσυγχρονισμός αποτρέπει (ως άχρηστη και μη ελέγξιμη) τη δημιουργία οπαδών
του. Κάθε θετική εκδήλωση της ανθρώπινης ψυχής, ακόμα και ο ενθουσιασμός για
τον εκσυγχρονισμό-αν μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο-αποτελεί κίνδυνο για τον
εκσυγχρονισμό .
-Η
νάυλον γλώσσα, μαζί με τα υπόλοιπα«επικοινωνιακά» εφόδια του
εκσυγχρονισμού, επιχειρεί μια συνολική«λοβοτομή» της ανθρώπινης ψυχής. Αν το
μέλλον είναι αυτό που«ξεκίνησε»από τη δεκαετία του ενενήντα, τότε το
σταυροδρόμι (και όχι ο μονόδρομος) μπροστά στο οποίο θα σταθούν οι επιλογές μας
περιλαμβάνει και ένα δρόμο συνολικής αντίστασης (ιδεολογικής και πολιτικής)
ενάντια στον εκσυγχρονισμό· μιας πολύχρωμης αντίστασης που θα περιέχει στοιχεία
από όλους τους πολιτισμούς, τους οποίους ο εκσυγχρονισμός αποφάσισε να
ισοπεδώσει. Για την κατάληξη των άλλων δρόμων μας έχει προειδοποιήσει με
σαφήνεια ο Τζωρτζ ΄Οργουελ.
Σημειώσεις:
1 Χ. Γιανναρά «Κριτήριο πολιτικής η γλώσσα» στην Καθημερινή
22/8/99
2 Χ. Γιανναρά ό.π.
3L. Wittgenstein,Φιλοσοφικές Έρευνες, μτφ Π. Χριστοδουλίδης,
εκδ. Παπαζήση, Αθήνα 1978
4 L. Wittgenstein,ό.π.
5από την Πολιτική Διακήρυξη της
Α.Ε.Κ.Α.... [κόμμα-σφραγίδα που είχε παρασκευάσει τότε ο Ν. Μπίστης για να μπει
στο ΠΑΣΟΚ]
6Θ. Λίποβατς «Ο κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΚΑΙ ΤΟ
ΕΘΝΟ-ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΟΛΑΪΚΙΣΤΙΚΟ ΣΥΝΔΡΟΜΟ » στον Πολίτη 23/10/98.
7 Θ. Λίποβατς ,ό.π.
8 L. Wittgenstein,ό.π.
9 Ανδρέα Λασκαράτου, Ιδού ο Άνθρωπος,
εκδ. Πάπυρος,Αθήνα χ.χ.
10 Uta Frith ,Αυτισμός ,μτφ. Γ. Καλομοίρης ,εκδ.
Ελληνικά Γράμματα, Αθήνα 1994
11 Uta Frith,ό.π.
12 Uta Frith,ό.π.
13 Uta Frith, ό.π.
14 Χάρη Τσιμπόγου, Λέξεις και Φράσεις που πουλάνε,
Αθήνα 1996.
