Η ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΥΣΚΩΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ...

Η ΜΕΘΟΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΥΣΚΩΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

πηγή: eleftheroielline

Το πρώην (;) στέλεχος του ΔΝΤ, ο διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής, Ανδρέας Γεωργίου ο οποίος σύμφωνα με καταγγελίες των πρώην υφισταμένων του διόγκωσε επίτηδες του έλλειμμα του δημοσίου με αποτέλεσμα να επιβληθούν τα οικονομικά μέτρα εξαθλίωσης, απολογείται στις 12 Δεκεμβρίου με την κατηγορία της παραποίησης στοιχείων!

Ο Ανδρέας Γεωργίου, οποίος καταγγέλθηκε από την πρώην υπάλληλο της ΕΛΣΤΑΤ Ζωή Γεωργαντά για σκοπούμενη διόγκωση του αναθεωρημένου ελλείμματος του 2009 από13,4% σε 15,8% του ΑΕΠ, με στόχο να γίνει επιτακτική η υιοθέτηση επώδυνων μέτρων λιτότητας θα έρθει για πρώτη φορά αντιμέτωπος με την Δικαιοσύνη.

Τις πρώτες καταγγελίες σε βάρος του τις έκανε η καθηγήτρια Οικονομετρίας Ζωή Γεωργαντά, ένα από τα 5 μέλη της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής που εξαναγκάστηκαν σε παραίτηση από το Βενιζέλο. «Δεν υπήρχε θέμα χρεοκοπίας. Το μεθόδευσαν για να μπούμε στο Μνημόνιο και να πάρουν όλα τα μέτρα που φορτώθηκε άδικα ο ελληνικός λαός» είπε στις πρώτες της καταγγελίες.

Η οποία μάλιστα προχώρησε σε ανατριχιαστικές αποκαλύψεις:

- Δεν υπάρχει καμία Ελληνική Στατιστική Αρχή.

- Δεν συνεδρίασε ποτέ για την έκδοση στοιχείων, τα οποία έρχονταν έτοιμα-μαγειρεμένα.

- Αποκορύφωμα όλων ήταν το έλλειμμα του 2009 που σε μία νύχτα γιγαντώθηκε από τους Γερμανούς της Eurostat, με την ανοχή του τότε υπουργού Γιώργου Παπακωνσταντίνου.

-Αποτέλεσμα ήταν να ξεκινήσουν τα σενάρια περί ενδεχόμενης ελληνικής χρεοκοπίας και έτσι μπήκαμε στο Μνημόνιο, και έτσι «πέρασαν και περνάνε» τα άδικα μέτρα λιτότητας κατά του ελληνικού λαού.

-Καμία ανεξαρτησία, μία σφραγίδα και μόνο η Στατιστική Αρχή. Εδώ και ένα χρόνο δεν έχουμε συνεδριάσει!

-Για τα μάτια η περίφημη διαδικασία opengov[ανοικτή κυβέρνηση]. Μας επέλεξαν όλους επειδή είμαστε ΠΑΣΟΚ.

Κατά την κ. Γεωργαντά, φούσκωσαν σε μία νύχτα το έλλειμμα του 2009

«Το έλλειμμα για το 2009 έβγαινε γύρω στο 12%, έτσι ασκήθηκαν πιέσεις από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία και τον πρόεδρό της κ. Βάλντερ Ραντερμάχερ, ο οποίος ήθελε να μπουν μέσα στο έλλειμμα και οι δαπάνες των δημοσίων επιχειρήσεων και των ΔΕΚΟ».

«Για την αύξηση του ελλείμματος του 2009 στο 15,4% ελήφθησαν υπ' όψιν μόνο οι δαπάνες των ΔΕΚΟ».

«Εν μία νυκτί η Eurostat αποφάσισε ότι ορισμένες ΔΕΚΟ πρέπει να ενταχθούν στο έλλειμμα».

Τους ισχυρισμούς της επιβεβαίωσε και ο πρώην αντιπρόεδρος της ΕΛΣΤΑΤ, Νίκος Λογοθέτης κατέθεσε χθες το πρωί ενώπιον εισαγγελέα και επιβεβαίωσε, σύμφωνα με πληροφορίες, τους ισχυρισμούς του πρώην μέλους του Δ.Σ. της ΕΛΣΤΑΤ, Ζωής Γεωργαντά για τεχνητή διόγκωση του ελλείμματος του 2009.

Πρόκειται για ένα φοβερό σκάδαλο που αν επιβεβαιωθεί θα ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία που βέβαια δεν θα έχει συντελεστεί χωρίς να κάλυψη της προηγούμενης κυβέρνησης...

Ο μάρτυρας, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, προσπάθησε να ενισχύσει με επιπλέον στοιχεία όσα είχε πει στην 6ωρη κατάθεσή της η καθηγήτρια οικονομετρίας σύμφωνα με τα οποία «σκοπίμως και εν μέσω πιέσεων, της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Αρχής, η ΕΛΣΤΑΤ με μη επιστημονικές μεθόδους διόγκωσε το αναθεωρημένο έλλειμμα του 2009 από περίπου 12-13% σε 15,4%, με στόχο να επιβληθούν στην χώρα περισσότερα και σκληρότερα δημοσιονομικά μέτρα».

Άλλωστε, ο ίδιος φέρεται να είχε προβεί σε καταγγελία ενώπιον των εισαγγελικών αρχών πως τα στοιχεία της Υπηρεσίας έδειχναν το έλλειμμα στο επίπεδο του 15,5% και ουσιαστικά έβαζαν τη χώρα στη δίνη σειράς σκληρών οικονομικών μέτρων.

* Ο Διευθυντής της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής Ανδρέας Γεωργίου είναι πρώην στέλεχος του ΔΝΤ και "άνθρωπος των αγορών".

ΟΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

ΟΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΣ  ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΓΑΛΛΟΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

(και πριν το «σκληρό» Ευρώ)

Του ΜΠΑΜΠΗ ΔΕΛΗΝΤΑΔΑΚΗ 

Μέλους της ΚΕ του ΔΗΚΚΙ

δημοσιεύτηκε στην Αυριανη

«μη χρησιμοποιείς όπλα για να κατακτήσεις
μια χώρα, κατάστρεψε το νόμισμά της»

Ν. Μακιαβέλι

Η ιστορία των Γαλλογερμανών (δεν εννοούμε το σύνολο του λαού τους)  συνοψίζεται: Γαλλική Αποικιοκρατία και Γερμανικός Ναζισμός που αδιάλειπτα βασανίζουν την  Ανθρωπότητα.

Ένα φρεσκάρισμα της ιστορικής μνήμης αποδεικνύει τις προθέσεις αυτών  των «συμμάχων» μας  με τις  γνωστές  παραδοσιακές συνταγές: Λεγεώνα των Ξένων και  Ες Ες (ισοδύναμα σε κτηνωδία), πόλεμος, υπονόμευση, προδοσία, καταστολή, βασανιστήρια,  πολιτικά ανδρείκελα, «ινστιτούτα»  κτλ.

Παράλληλα, οι Γαλλογερμανοί χρησιμοποιούν και αμιγώς οικονομικά-νομισματικά όπλα για την υποδούλωση των εθνών. Ας τα δούμε:

1.Την πρώιμη «ΟΝΕ», στην οποία συμμετείχε η Ελλάδα, την  Λατινική Νομισματική Ένωση  (ΛΝΕ) που δημιουργήθηκε υπό την αιγίδα της Γαλλικής  Αποικιοκρατίας, για την προώθηση των γαλλικών, τοκογλυφικών συμφερόντων. Οι οικονομικοί  δωσίλογοι, τότε, εγκωμίαζαν τη σύνδεση της Δραχμής με το «ισχυρό» (ή «σκληρό») Φράγκο· υπόσχονταν σταθερότητα, ανάπτυξη και ευημερία. Τελικά, αφού κερδοσκόπησαν γάλλοι τραπεζίτες και εγχώριοι  κερδοσκόποι, οδήγησαν την Ελλάδα σε οικονομική καταστροφή και πτώχευση το 1893. Η ίδια ΛΝΕ αδρανοποιήθηκε και διαλύθηκε επίσημα το 1927, όπως θα διαλυθεί και  η «ΟΝΕ».

2.Τα Κατοχικά Μάρκα (Reichsmark), που ήταν άλλος ένας τρόπος λήστευσης κατά την Πρώτη Γερμανική Κατοχή 1941-1944, παράλληλα με  τη Μαύρη Αγορά (που οργανώνονταν από τους γερμανούς κατακτητές) και το Κατοχικό «Δάνειο». Στις χώρες που κατελάμβαναν τύπωναν κιλά Κατοχικών Μάρκων  χωρίς αντίκρισμα, χωρίς  την δυνατότητα να εξαργυρωθούν στη Γερμανία, χωρίς  καν υπογραφή. Εφοδίαζαν με αυτά, σε απεριόριστες ποσότητες, τα στρατεύματα κατοχής που αγόραζαν ό,τι ήθελαν πληρώνοντας με σκέτο χαρτί.

3.Το ευρώ, προϊόν «συνεργασίας» των Γαλλογερμανών, είναι  η μετεξέλιξη του Ισχυρού Φράγκου και των Κατοχικών Μάρκων. Μας δώσανε -όπως τα Reichsmark- τυπωμένο χαρτί για να  θάψουμε τα φρούτα μας,  να ξεριζώσουμε τις ελιές μας, να βουλιάξουμε τα καΐκια μας, να «πουλήσουμε» τις επιχειρήσεις μας, να καταστρέψουμε την οικονομία μας.

Πολύ σωστά ο Σαμίρ Αμίν,  κορυφαίος οικονομολόγος, παρατηρούσε ότι δεν μπορεί να σταθεί νόμισμα χωρίς κράτος. Το Ευρώ είναι γερμανικό-κατοχικό νόμισμα με την υποστήριξη της Γαλλίας:

-Το ευρώ είναι ακριβώς το διπλάσιο του γερμανικού μάρκου, για να μην υπάρχουν στην Γερμανία φαινόμενα κερδοσκοπίας από τις στρογγυλοποιήσεις.

-Η Γερμανία, σε αντίθεση με τις περισσότερες χώρες της Ευρωζώνης, δεν έθεσε χρονικό περιορισμό για τη μετατροπή των μάρκων σε ευρώ.  
     -Τέλος στη Γερμανία κυκλοφορούν τουλάχιστον 40 (σαράντα) εναλλακτικά νομίσματα (Μπερλίνερ, Χιμγκάουερ και άλλα) που -παράλληλα με το ευρώ - δίνουν μια ακόμα ρευστότητα στην αγορά.

Αντίθετα στην Ελλάδα, οι Γερμανοί έχουν επιβάλλει νομισματική αφαίμαξη με τον περιορισμό της νομισματικής κυκλοφορίας (παράλληλα με πρωτοφανείς μειώσεις μισθών-συντάξεων και υπερφορολόγηση). Οι Γερμανοί εφαρμόζουν το αντίστροφο από αυτό της  πρώτης κατοχής 1941-1944 με το ίδιο αποτέλεσμα: Τότε κάτεσχαν τα αγαθά και επέτρεπαν την έκδοση πληθωριστικού νομίσματος. Τώρα –με το ευρώ- μειώνουν την κυκλοφορία του νομίσματος και τα αγαθά παραμένουν στα ράφια. Κοινός στόχος η εξαθλίωση του λαού και η κατάσχεση του Εθνικού Πλούτου. Μέσω δηλώσεων συμμάχων τους προσπαθούν να μας συνηθίσουν στην ιδέα ότι πρέπει να χάσουμε μέρος του εθνικού μας χώρου (Κω, Σαντορίνη κτλ).

Οι Γαλλογερμανοί, αφού με τους μηχανισμούς του «σκληρού» νομίσματος και του περιορισμού της Νομισματικής Κυκλοφορίας εξαθλιώσουν την Ελλάδα και άλλα έθνη, θα διαλύσουν την «ΟΝΕ» όπως παλαιότερα έπραξαν με την ΛΝΕ. Τότε θα έχουν μείνει οι Έλληνες σε μια θλιβερή φτώχεια, χωρίς γη, σπίτι, επιχειρήσεις, δουλειά, καταθέσεις και θα προσπαθήσουν  να χορτάσουν  με ανεπίκαιρες δηλώσεις για ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και ευρωομόλογο…  

Ένα έθνος δεν μπορεί να υπάρξει μόνο με την ανάμνηση των περασμένων μεγαλείων (όπως μας  λέει ο τρίτος υποστηρικτής του ευρώ, η Άκρα Δεξιά). Το έθνος χωρίς την περιουσία του και το νόμισμά του είναι νεκρό, αυτό και οι πολίτες του!       

Ο ΜΕΓΑΣ «ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΣ», Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ...

Ο ΜΕΓΑΣ «ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΣ», Η ΓΕΡΜΑΝΙΑ,

ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΠΑΤΑΞΗΣ

Συνέντευξη του ALBRECHT RITSCHL, WIRTSCHAFTSHISTORIKER 

(καθηγητή Ιστορίας της Οικονομίας) στο περιοδικό SPIEGEL:

http://www.polisonline.gr/

Albrecht Ritsch, Wirtschaftshistoriker (καθηγητής "Ιστορίας της Οικονομίας)
SPIEGEL Μετάφραση: Πάρις Μπαρμπάτσαλος.
http://www.spiegel.de/wirtschaft/soziales/0,1518,769052,00.html

ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΝΤΑΧΑΟΥ

Spiegel: Κύριε Ritschl, η Γερμανία συζητάει αυτόν τον καιρό για περαιτέρω οικονομική βοήθεια για την Ελλάδα σαν υπεράνω όλων ηθικολόγος. Η κυβέρνηση ενεργεί με ακαμψία σύμφωνα με τη ρήση : ¨λεφτά θα πάρετε μόνο αν κάνετε αυτό που σας λέμε¨. Είναι δίκαιη αυτή η συμπεριφορά?

Ritschl: Όχι, είναι απολύτως αδικαιολόγητη.

Spiegel: Μάλλον δεν το βλέπουν έτσι οι περισσότεροι Γερμανοί.

Ritschl: Μπορεί, αλλά η Γερμανία έζησε τις μεγαλύτερες χρεοκοπίες της νεότερης ιστορίας. Την σημερινή οικονομική ανεξαρτησία της και τη θέση της ως Διδασκάλου της Ευρώπης την χρωστάει στις ΗΠΑ, οι οποίες μετά τον 1ο αλλά και τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο παραιτήθηκαν από το δικαίωμα τους για τεράστια χρηματικά ποσά. Αυτό δεν το θυμάται όμως κανείς.

Spiegel: Τί ακριβώς συνέβη τότε;

Ritschl: Η δημοκρατία της Βαϊμάρης κατόρθωσε να επιζήσει από το 1924 μέχρι 1929 αποκλειστικά με δανεικά, τα δε χρήματα για τις αποζημιώσεις του 1ου Παγκοσμίου πολέμου τα δανείστηκε από τις ΗΠΑ. Αυτή η ¨δανειακή Πυραμίδα¨ κατέρρευσε με την κρίση του 1931. Τα χρήματα των δανείων των ΗΠΑ είχαν εξαφανιστεί, η ζημιά για τις ΗΠΑ ήταν τεράστια, οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία ήταν καταστροφικές.

Spiegel: Το ίδιο και μετά τον 2ο Παγκόσμιο πόλεμο;

Ritschl: Η Αμερική τότε φρόντισε να μην θέσει κανείς από τους συμμάχους αξιώσεις για αποζημίωση. Εκτός από μερικές εξαιρέσεις, ματαιώθηκαν όλες οι αξιώσεις μέχρι μια μελλοντική επανένωση των Γερμανιών (ανατολικής και δυτικής). Αυτό ήταν πολύ ζωτικό για την Γερμανία, ήταν στην ουσία η οικονομική βάση του γερμανικού μεταπολεμικού θαύματος. Αλλά παράλληλα, τα θύματα της γερμανικής κατοχής ήταν αναγκασμένα να αποποιηθούν των δικαιωμάτων τους για αποζημίωση, μεταξύ αυτών και οι Έλληνες.

Spiegel: Στη σημερινή κρίση παίρνει η Ελλάδα από Ευρώπη και ΔΝΤ 110 δις και συζητιέται ένα πρόσθετο πακέτο, που θα είναι εξ ίσου μεγάλο. Πρόκειται δηλαδή για πολλά χρήματα. Πόσο μεγάλες ήταν οι γερμανικές χρεοκοπίες;

Ritschl: Αναλογικά με την οικονομική επιφάνεια που είχαν οι ΗΠΑ κατά την εποχή εκείνη, τα γερμανικά χρέη της δεκαετίας του 30 ισοδυναμούν με το κόστος της κρίσης του 2008. Συγκριτικά λοιπόν, τα χρέη της Ελλάδας είναι μηδαμινά.

Spiegel: Αν υποθέταμε ότι υπήρχε μια παγκόσμια λίστα για βασιλιάδες της χρεοκοπίας, ποιά θα ήταν η θέση της Γερμανίας;

Ritschl: Αυτοκρατορική. Σε σχέση με την οικονομική επιφάνεια της χώρας, η Γερμανία είναι ο μεγαλύτερος αμαρτωλός του 20ου αιώνα και πιθανόν της νεότερης οικονομικής ιστορίας.

Spiegel: Ούτε η Ελλάδα δεν μπορεί να μας ανταγωνιστεί;

Ritschl: Όχι, η Ελλάδα παίζει ένα δευτερεύοντα ρόλο. Υπάρχει βέβαια το πρόβλημα του κινδύνου της μετάδοσης της κρίσης στις γνωστές ευρωπαϊκές χώρες.

Spiegel: Η ομοσπονδιακή δημοκρατία της Γερμανίας θεωρείται ως η ενσάρκωση της σταθερότητας. Πόσες φορές έχει χρεοκοπήσει η Γερμανία;

Ritschl: Εξαρτάται πως το υπολογίζει κανείς. Τον τελευταίο αιώνα τουλάχιστο τρεις φορές.[!] Μετά την τελευταία στάση πληρωμών στη
δεκαετία του 30, ανακουφίστηκε η Γερμάνια από τις ΗΠΑ με μια μείωση χρεών, ή αλλιώς ένα "Haircut", που ισοδυναμεί με ένα μεγαλόπρεπο Afro-Look που μετατρέπεται σε φαλάκρα. Από τότε κρατάει η χώρα την οικονομική λάμψη της, ενώ οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι δούλευαν σαν τα σκυλιά για να ορθοποδήσουν από τις καταστροφές του πολέμου και τη γερμανική κατοχή. Κι ακόμη το 1990 είχαμε επίσης μια στάση πληρωμών.

Spiegel: Πώς είπατε;

Ritschl: Βεβαίως! Ο τότε καγκελάριος Kohl αρνήθηκε να υλοποιήσει τη Συμφωνία του Λονδίνου, του 1953. Η συμφωνία έλεγε ότι οι γερμανικές πολεμικές αποζημιώσεις στην περίπτωση της επανένωσης των Γερμανίων θα πρέπει να τεθούν υπό επαναδιαπραγμάτευση. Η Γερμάνια όμως δεν πλήρωσε αποζημιώσεις μετά το 1990 (εκτός πολύ λίγων) ούτε τα αναγκαστικά δάνεια, ούτε τα έξοδα κατοχής. Η Ελλάδα είναι ένα από τα κράτη, που δεν πήραν δεκάρα.

Spiegel: Σε αντίθεση με το 1953, συζητείται επί του παρόντος η διάσωση της Ελλάδας, λιγότερο μέσω μιας μείωσης των χρεών και
περισσότερο μέσω μιας παράτασης του χρόνου πληρωμής των κρατικών ομολόγων, δηλαδή μιας ήπιας αναπροσαρμογής των χρεών. Μπορούμε εδώ να μιλάμε για επαπειλούμενη χρεοκοπία;

Ritschl: Οπωσδήποτε. Ακόμη κι αν ένα κράτος δεν είναι εκατό τα εκατό ανίκανο να ικανοποιήσει τους πιστωτές του, μπορεί να είναι υπό χρεοκοπία. Ακριβώς όπως στην περίπτωση της Γερμανίας τη δεκαετία του 50. Είναι ψευδαίσθηση να πιστεύουμε ότι η Ελλάδα θα μπορέσει μόνη της να πληρώσει τα χρέη. Και όποιος δεν το μπορεί είναι εξ ορισμού χρεοκοπημένος. Τώρα θα έπρεπε να καθοριστεί, ποιά χρηματικά ποσά είναι έτοιμοι οι πιστωτές να θυσιάσουν. Δηλαδή θα πρέπει να βρούμε ποιός θα πληρώσει το μάρμαρο.

Spiegel: Το κράτος που πληρώνει τα περισσότερα είναι η Γερμανία.

Ritschl: Μάλλον κάπως έτσι θα πρέπει να γίνει. Αλλά ήμασταν στο παρελθόν πολύ ανέμελοι. Η βιομηχανική μας παραγωγή κέρδισε πολλά από τις υπέρογκες εξαγωγές. Οι αντιελληνικές θέσεις που προβάλλονται από τα ΜΜΕ εδώ είναι πολύ επικίνδυνες. Μην ξεχνάτε ότι ζούμε μέσα σε ένα γυάλινο σπίτι: Το οικονομικό μας θαύμα πραγματοποιήθηκε αποκλειστικά και μόνο επειδή δεν αναγκαστήκαμε
να πληρώσουμε αποζημιώσεις.

Spiegel: Η Γερμανία δηλαδή θα έπρεπε να είναι πιο συγκρατημένη;

Ritschl: Η Γερμανία στον 20ο αιώνα άρχισε δυο πολέμους -το δεύτερο τον διεξήγαγε ως πόλεμο αφανισμού και εξολόθρευσης- και στη συνέχεια οι εχθροί της αποποιήθηκαν του δικαιώματος τους εν μέρει ή και καθολικά για αποζημιώσεις. Το ότι η Γερμανία πραγματοποίησε το θαύμα της πάνω στις πλάτες άλλων Ευρωπαίων δεν το έχουν ξεχάσει οι Έλληνες.

Spiegel: Τί εννοείτε;

Ritschl: Οι Έλληνες ξέρουν τα εχθρικά άρθρα στα γερμανικά ΜΜΕ πολύ καλά. Αν η διάθεση των Ελλήνων γίνει πολύ πιο
επιθετική, μπορεί να αναβιώσουν οι παλιές διεκδικήσεις, αρχίζοντας από την Ελλάδα, και αν η Γερμανία ποτέ αναγκαστεί να πληρώσει, θα μας «πάρουν ακόμη και τα σώβρακα». Θα έπρεπε αντίθετα να είμαστε ευγνώμονες, να εξυγιάνουμε την Ελλάδα με τα λεφτά μας. Αν εμείς εδώ παίξουμε το παιγνίδι των ΜΜΕ, παριστάνοντας τον χοντρό Εμίλ, που καπνίζει το πούρο του και αρνείται να πληρώσει, κάποτε κάποιοι θα μας στείλουν τους παλιούς λογαριασμούς.

Spiegel: Τουλάχιστον στο τέλος μερικές ηπιότερες σκέψεις: Αν μπορούσαμε να μάθουμε κάτι από τις εξελίξεις, ποια λύση θα ήταν η καλύτερη για την Ελλάδα και τη Γερμανία;

Ritschl: Οι χρεοκοπίες της Γερμανίας τα περασμένα χρόνια το δείχνουν: Το λογικότερο είναι τώρα να συμφωνηθεί μια μείωση του χρέους. Όποιος δάνεισε λεφτά στην Ελλάδα, πρέπει να χάσει ένα μεγάλο μέρος τους. Αυτό θα ήταν καταστροφικό για τις τράπεζες, γι' αυτό θα ήταν αναγκαίο ένα πρόγραμμα βοήθειας. Μπορεί αυτή η λύση να είναι ακριβή για τη Γερμανία, αλλά έτσι κι αλλιώς θα πρέπει να πληρώσουμε. Κι έτσι θα είχε και η Ελλάδα μια ευκαιρία για μια νέα αρχή

ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΡΟΜΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ

ΤΟ ΕΜΠΟΡΙΟ ΤΡΟΜΟΥ ΓΥΡΩ ΑΠΟ ΤΗ ΔΡΑΧΜΗ

(και το «σκληρό» ευρώ)

Του ΜΠΑΜΠΗ ΔΕΛΗΝΤΑΔΑΚΗ 

Μέλους της ΚΕ του ΔΗΚΚΙ
(δημοσιεύτηκε στην Αυριανή)  

Καταντήσαμε να μας απειλούν με την επαναφορά του Εθνικού μας Νομίσματος. Δήθεν αν επανέλθουμε στη Δραχμή θα υποτιμηθεί κατά (;) 60%, ο λαός θα τρώει από τα (;) σκουπίδια και άλλες ανοησίες. Βέβαια ένα ποσοστό του λαού δεν έχει χρήματα ούτε για τρόφιμα (δανείζεται για να φάει), ένα άλλο τρέφεται από την Εκκλησία και ένα τρίτο πράγματι κάνει βουτιά στα σκουπίδια- σήμερα με το «σκληρό» ευρώ!

Τα παπαγαλάκια της Ξένης Κατοχής δεν λένε απλώς ψέματα, αντιστρέφουν την πραγματικότητα που πρέπει να αποκαταστήσουμε.

Τι είναι «σκληρό» νόμισμα;

Οι ισχυρές οικονομικά χώρες, πχ οι Γαλλογερμανοί, συσσωρεύουν πλούτο, τον οποίο οι εύποροι κάτοικοί τους θέλουν να επενδύσουν με σιγουριά. Χρειάζονται λοιπόν ένα νόμισμα ακριβό και με σταθερή τιμή (ή και ανοδική), προκειμένου να αισθάνονται ασφαλείς ως οικονομικοί παράγοντες, αλλά και ως καταναλωτές πολυτελείας. Αυτές οι χώρες δημιουργούν έτσι το «σκληρό» νόμισμα, στο οποίο επενδύουν και οι πλούσιοι από άλλες χώρες. 

Μέχρι εδώ τα πράγματα πηγαίνουν καλά, μέχρι τη στιγμή που οι φτωχότερες χώρες αποφασίζουν να αμυνθούν υποτιμώντας το νόμισμά τους. Έτσι καθιστούν φτηνότερα και ελκυστικότερα τα προϊόντα  στην εξωτερική και στην εσωτερική τους αγορά,  αναθερμαίνουν την παραγωγή και μειώνουν την ανεργία.

Τώρα οι κάθε Γαλλογερμανοί θα πρέπει:

-Ή και αυτοί να υποτιμήσουν το νόμισμά τους (πράγμα που θα δημιουργούσε πρόβλημα στις πλουσιότερες τάξεις των χωρών τους, που έχουν επενδύσει στο «σκληρό» νόμισμα)

-Ή να «πείσουν» τις φτωχότερες χώρες να ακολουθήσουν την πολιτική του «σκληρού» νομίσματος. Επιλέγουν αυτή τη δεύτερη λύση και στήνουν για αυτόν το λόγο ένα ολόκληρο μηχανισμό αντιστροφής της πραγματικότητας: Δεξαμενές Σκέψεις (Think Tank), «διεθνείς οργανισμούς» (ΔΝΤ, ΕΚΤ…), «νομπελίστες», «δημοσιογράφους», «οικονομολόγους», δωσίλογους πολιτικούς… Με μοναδικό μότο: ακολουθήστε μας στο «σκληρό» νόμισμα, σαν την αλεπού του Αισώπου που προσπαθούσε να πείσει και τις άλλες να κόψουν την ουρά τους.

Οι Γαλλογερμανοί αν δεν «πείσουν» τους Έλληνες, Πορτογάλους, Ισπανούς… στο «σκληρό» νόμισμα θα δουν τις εξαγωγές τους να μειώνονται και την οικονομία τους να συρρικνώνεται.

Με το «σκληρό» ευρώ, αφού εξόντωσαν αυτές τις οικονομίες εφεύραν και την «θεωρία» των PIGS (Portugal, Italy, Greece, Spain). Κατηγορούν σαν διεφθαρμένους και γουρούνια (pigs) όλους τους νότιους λαούς (Πορτογάλους, Ιταλούς, Έλληνες και Ισπανούς) που δεν ανταποκρίθηκαν στο «θεσπέσιο» και «σκληρό» γαλλογερμανικό νόμισμα. Όμως και τα γεγονότα τους διαψεύδουν και αποκαλύπτουν τον καταστροφικό ρόλο του «σκληρού» νομίσματος:

1.Το «σκληρό» Πέσο –το κρεμασμένο (pegged) στο δολάριο- κατέστρεψε την Αργεντινή, προς όφελος των ΗΠΑ, και κατόπιν την αποτελείωσε το ΔΝΤ. Η Κίνα και η Ιαπωνία αρνούνται να υπερτιμήσουν -να σκληρύνουν- το νόμισμά τους.

2.Οι πρώην γαλλικές αποικίες Ακτή Ελεφαντοστού, Γουινέα-Μπισσάου, Μάλι, Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Νίγηρας, Σενεγάλη, Τόγκο έχουν «σκληρό» νόμισμα, το Φράγκο Δυτικής Αφρικής (XOF) που είναι κρεμασμένο από το Ευρώ. Οι περισσότερες από αυτές ζούνε μέσα σε οικονομική εξαθλίωση (με λιγότερο από μισό δολάριο την ημέρα) και ασύλληπτη διαφθορά, αλλά έχουν «σκληρό» νόμισμα.

3.Με την «ΟΝΕ» και το Ευρώ το μεγαλύτερο μέρος της Πραγματικής Οικονομίας μας καταστράφηκε. Αυτή τη στιγμή έχει μείνει λιγότερο από το 30% της πραγματικής παραγωγής που είχαμε στη δεκαετία του 1990.

4.Τέλος, ακόμα και η ισχυρότερη οικονομία του κόσμου, η Ελβετία, προχώρησε σε «έμπρακτη υποτίμηση» κατά 8% του «σκληρού» Ελβετικού Φράγκου από την SNB - το μαλάκωσε…

Έτσι, όταν μια ελληνική κυβέρνηση απελευθερώσει την Ελλάδα από την σημερινή ξένη κατοχή και αποκαταστήσει το Εθνικό Νόμισμα, τη Δραχμή μας, οι πιέσεις από τους «συμμάχους» μας θα είναι για να την υπερτιμήσουμε. Θα χρειαστεί αγώνας για μια λογική υποτίμηση που θα τονώσει την οικονομία μας.

Ο αγώνας για την επιστροφή στη Δραχμή είναι αγώνας για την Εθνική Ανεξαρτησία αλλά και για την αποκατάσταση της πραγματικότητας!

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΕΠΙΔΟΜΑΤΩΝ 

ΣΤΗΝ ΑΡΓΕΝΤΙΝΗ

ΥΨΗΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

[Αφού πέταξε το ΔΝΤ και υποτίμησε το νόμισμά της,

ξέφυγε από το "σκληρό" νόμισμα που της είχαν  επιβάλει]

23/9/2011 Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Μπουένος 'Αιρες, Αργεντινή

Αυξήσεις στον κατώτατο μισθό, σε συντάξεις και επιδόματα αποφάσισε η πρόεδρος της Αργεντινής, Κριστίνα Φερνάντες, ακολουθώντας τόσο η Αργεντινή όσο και άλλες χώρες της νότιας Αμερικής τον ακριβώς αντίθετο δρόμο από τις πολιτικές λιτότητας στην Ευρώπη και στις ΗΠΑ.

Η κυβέρνηση της Αργεντινής αύξησε κατά 25% τον κατώτατο μισθό, ο οποίος ήταν ήδη ο υψηλότερος σε σχέση με άλλες χώρες της Νότια Αμερική. Έχει φτάσει πλέον περίπου στα 410 ευρώ, σχεδόν το δεκαπλάσιο σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια,[!] αναφέρει το Associated Press. Την ίδια ώρα οι υψηλόμισθοι είδαν τις αποδοχές τους να αυξάνονται με μικρότερο ρυθμό, κατά περίπου πέντε φορές.

Παράλληλα με πρόσφατη απόφαση αυξήθηκαν κατά 23% τα προνοιακά επιδόματα αλλά και τις συντάξεις. Ωφελημένα είναι και τα συνδικάτα από νέα ευνοϊκά μέτρα αλλά και ο τομέας των μεταφορών και της ενέργειας.

Σε δηλώσεις η πρόεδρος της χώρας, η οποία θα διεκδικήσει την επανεκλογή της στις 23 Οκτωβρίου, επισήμανε ότι η Αργεντινή ήδη έχει ένα πολύ καλό σύστημα πρόνοιας για τα παιδιά και όλο τον πληθυσμό.

Η εξομάλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων είναι από τους βασικούς άξονες της πολιτικής της Φερνάντες και του εκλιπόντος συζύγου της, Νέστορ Κίρχνερ, που ανέλαβε την προεδρία λίγο μετά το χειρότερο σημείο της οικονομικής κρίσης στη χώρα και αν μη τι άλλο κατάφερε να αποκαταστήσει τη δημοσιονομική τάξη.

Σύμφωνα με το ΔΝΤ[!], η ανάπτυξη στην Αργεντινή το 2011 θα φτάσει το 8%, ένα από τα υψηλότερα ποσοστά στον κόσμο, συγκρίσιμο με αυτό της Κίνας, και οπωσδήποτε πολύ υψηλότερο από τα αναιμικά ποσοστά της Ευρώπης και των ΗΠΑ.

[…]

Η μεγάλη κλοπή του χρυσού

Η μεγάλη κλοπή του χρυσού

«τα χρυσοφό­ρα μεταλλεία έχουν παραχωρηθεί χω­ρίς το ελληνικό Δημόσιο να παίρνει ού­τε ένα ευρώ από τον πολύτιμο ορυκτό πλούτο που διαθέτει η χώρα.»  

ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΕ ΣΤΟ “Π”

Η αλήθεια είναι ότι η ελληνική γη κρύβει στα σπλάχνα της ορυκτό πλούτο που εκτιμάται σε πά­νω από 40 δισ. ευρώ. Η αλήθεια είναι, επίσης, ότι από αυτόν τον θησαυρό το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει να παίρνει... ούτε ένα ευρώ!

Η εξήγηση είναι απλή. Σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, ο ορυκτός πλούτος ανήκει αποκλειστικά στις εται­ρείες που τον εκμεταλλεύονται και δεν προβλέπεται η απόδοση δικαιωμάτων (royalties) στο Δημόσιο από την εκμε­τάλλευσή του!

Αυτή τη μικρή... λεπτομέρεια κάνουν ότι ξεχνούν κυβερνητικά στελέχη και καθ’ ύλην αρμόδιοι υπουργοί, που ποντάροντας μόνο σε επικοινωνιακά πυ­ροτεχνήματα βγαίνουν δεξιά και αρι­στερά και διαλαλούν μεγάλες επενδύ­σεις δισεκατομμυρίων, από τις οποίες η χώρα δεν έχει να παίρνει τίποτε.

Είναι χαρακτηριστικό ότι μόλις πρό­σφατα πληροφορηθήκαμε ότι η μεταλ­λευτική αξία των βεβαιωμένων αποθε­μάτων νικελίου, ψευδαργύρου, μολύ­βδου, χαλκού, χρυσού και αργύρου στη Μακεδονία και τη Θράκη ανέρχεται σε πάνω από 30 δισ. ευρώ. Και ακόμη ότι τους επόμενους μήνες θα προκη­ρυχθούν διεθνείς διαγωνισμοί για την αξιοποίησή τους. Αυτό που δεν λένε είναι, όμως, ότι η χώρα σκανδαλωδώς δωρίζει χρυσό, χαλκό, άργυρο και άλλα πολύτιμα ορυκτά ξεπουλώντας έναντι πινακίου φακής τον θησαυρό της ελλη­νικής γης.

Χρυσό ξεπούλημα

Το «τυράκι» που πλασάρουν τα κυ­βερνητικά στελέχη είναι η εξασφάλιση θέσεων εργασίας. Μόνο που κρύβουν τη φάκα και την αλήθεια. Σύμφωνα με τα στοιχεία που έχει στη διάθεσή του το

Παρατηρητήριο Μεταλλευτικών Δρα­στηριοτήτων, για τις τρεις μεγαλύτερες και σημαντικότερες επενδύσεις σε Μα­κεδονία και Θράκη προβλέπεται η εξα­σφάλιση, μόλις, 1.500 θέσεων εργασί­ας, όταν η αξία των μεταλλευτικών απο­θεμάτων που έχει παραχωρηθεί στους ιδιώτες ανέρχεται σε 33,2 δισ. ευρώ!

Σε εποχές κρίσης, βέβαια, οι 1.500 θέσεις εργασίας είναι καλοδεχούμε­νες, με τη διαφορά ότι είναι κυριολεκτι­κά χρυσοπληρωμένες.

Για την ακρίβεια το ελληνικό Δημό­σιο έχει πληρώσει την κάθε μια από τις 1.500 θέσεις εργασίας προς 187.000 ευρώ! Και επιπλέον έχει δωρίσει στις εταιρείες στις οποίες παραχωρήθηκε ο ορυκτός πλούτος αμύθητη περιουσία δισεκατομμυρίων ευρώ.

Ιδού αναλυτικά το ξεπούλημα:

1 Μεταλλεία Κασσάνδρας Χαλκιδι­κής: μικτά θειούχα.

♦ Επενδυτής: European Goldfields (Καναδάς) 95%, Ελλάκτωρ 5%.

♦ Μεταλλευτικά αποθέματα (reserves): χρυσός 350 τόνοι (11,3 εκατ. ουγγιές), άργυρος 2.500 τόνοι, χαλκός 1 εκατ. τόνοι, μόλυβδος 1,5 εκατ. τό­νοι, ψευδάργυρος 1,5 εκατ. τόνοι.

♦ Συνολικές θέσεις εργασίας: 1.200.

2 Μεταλλεία Περάματος Έβρου και Σαπών Ροδόπης: χρυσός.

♦ Επενδυτές: Eldorado Gold (Κανα­δάς) 100% και Cape Lambert Resources (Aυστραλία) 100% αντίστοιχα.

♦ Μεταλλευτικά αποθέματα: 100 + 50 τόνοι χρυσού (5,7 εκατ. ουγγιές).

♦ Συνολικές θέσεις εργασίας: 300.

Είναι χαρακτηριστική της αποικιοκρατικής λογικής η ιστορία των μεταλλείων Κασσάνδρας Χαλκιδικής, της μεγαλύτε­ρης επένδυσης χρυσού στη χώρα.

Η τιμή πώλησής τους στην εταιρεία Ελληνικός Χρυσός το 2003 έγινε έναντι αντιτίμου μόλις 11 εκατ. ευρώ. Το ελλη­νικό Δημόσιο, όμως, σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και ύστερα από έρευνα που κράτησε τρία χρόνια, κα­τέληξε στο συμπέρασμα ότι η αξία πώ­λησης ήταν κατώτερη της πραγματικής αξίας και θεωρήθηκε έμμεση επιδότη­ση κατά παράβαση των κοινοτικών κα­νόνων περί κρατικών ενισχύσεων.

Σύμφωνα με την Κομισιόν, το ύψος της έμμεσης αυτής επιδότησης υπολο­γίζεται σε 14 εκατ. ευρώ, ενώ η εται­ρεία δεν επιβαρύνθηκε ούτε με φό­ρους επί των συναλλαγών. Σύμφωνα με την Επιτροπή, μάλιστα, το Δημόσιο πρέπει να ανακτήσει από τον δικαιούχο συνολικό ποσό που ανέρχεται σε 15,3 εκατ. ευρώ, συν τους τόκους. Για να το κάνουμε πιο λιανά:

♦ Το 2003 το Δημόσιο πούλησε τα μεταλλεία χρυσού έναντι 11 εκατ. ευ­ρώ για να κερδίσει 1.200 θέσεις εργα­σίας.

♦ Η Κομισιόν θεωρεί κατώτερο της πραγματικής αξίας το ποσό και θεωρεί ότι επί της ουσίας η εταιρεία επιδοτή­θηκε από το ελληνικό Δημόσιο.

♦ Η εταιρεία εξασφάλισε τα απο­κλειστικά δικαιώματα σε ορυκτό πλούτο δεκάδων δισ. ευρώ, χωρίς,μάλιστα, να έχει την υποχρέωση να αποδίδει μέρος των εσόδων της στο ελληνικό κράτος...

Όπως υπογραμμίζει το Παρατηρητή­ριο Μεταλλευτικών Δραστηριοτήτων, από τα κοιτάσματα των Μεταλλείων Κασσάνδρας, του Περάματος και των δυο μικρών κοιτασμάτων Οχιά και Άγιος Δημήτριος των Σαπών το Δημόσιο έχει να λαμβάνει μόνο μισθώματα από το μικρό μεταλλείο της Οχιάς. Και αυτό διότι, όπως επισημαίνει το Παρατηρη­τήριο, σύμφωνα με τον Μεταλλευτικό Κώδικα, «το Δημόσιο εισπράττει μόνο μισθώματα 1% επί του εξορυσσομένου προϊόντος και μόνο από τα δημόσια μεταλλεία και ορυχεία. Από τα ιδιωτικά μεταλλεία και ορυχεία το Δημόσιο δεν εισπράττει τίποτα.

Υπάρχει μόνον η φορολόγηση των κερδών των εταιρειών, που πρόσφατα μειώθηκε στο 20%, μόνο που τα κέρδη θα πρέπει να τα βρει για να φορολογή­σει. Εδώ η δημιουργική λογιστική πά­ει σύννεφο και συχνά οι “επενδυτές” καταφέρνουν να έχουν και επιστροφή φόρου»!

Αλλαγές εκ των υστέρων

Οι επιταγές του Μεταλλευτικού Κώ­δικα είναι ασφαλώς σε γνώση των καθ’ ύλην αρμοδίων υπουργών, οι οποίοι, αφού μας έχουν φλομώσει στις εξαγ­γελίες και αφού προσπαθούν να θολώ­σουν το τοπίο πετώντας στον αέρα ανύ­παρκτα δισεκατομμύρια  ληξιπρόθεσμων φόρων, υπόσχονται αλλαγή της νομοθεσίας κατόπιν εορτής.

Είναι χαρακτηριστικό ότι το ΥΠΕΚΑ επεξεργάζεται τώρα νομοσχέδιο που θα υποχρεώνει τα ιδιωτικά μεταλλεία στην καταβολή αντιτίμου προς το ελ­ληνικό Δημόσιο. Αυτό που δεν έχει ξε­καθαρίσει είναι εάν απλώς θα επιβάλει το μίσθωμα 1% και στα ιδιωτικά μεταλ­λεία ή θα προχωρήσει στη θεσμοθέτη­ση και των δικαιωμάτων (royalties), τα οποία δεν συνιστούν μίσθωμα, αλλά αποζημίωση που πρέπει να λαμβάνει ο ιδιοκτήτης του φυσικού πόρου - το ελληνικό κράτος στην προκειμένη πε­ρίπτωση - για την εξάντληση του ορυ­κτού του πλούτου.

Το σχέδιο νόμου αναμένεται να κα­τατεθεί στη Βουλή στο τέλος του χρό­νου και αφού, εννοείται, τα χρυσοφό­ρα μεταλλεία έχουν παραχωρηθεί χω­ρίς το ελληνικό Δημόσιο να παίρνει ού­τε ένα ευρώ από τον πολύτιμο ορυκτό πλούτο που διαθέτει η χώρα. Άλλωστε τα μεταλλεία της Κασσάνδρας, μακράν η μεγαλύτερη επένδυση για την εξόρυ­ξη χρυσού, έχουν ήδη παραχωρηθεί με τη μέθοδο «δίχως κέρδος κέρατα».

Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία πρόθυμες να δανείσουν

Κίνα, Ρωσία, Βραζιλία πρόθυμες να δανείσουν

[ ΔΝΤ & Τρόικα δεν είναι μονόδρομος]

Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 14 Σεπτεμβρίου 2011

Του ΜΩΥΣΗ ΛΙΤΣΗ

Η Ιταλία ψάχνει λεφτά στην Κίνα και η Κύπρος στη Ρωσία, καθώς, ειδικά η πρώτη, πληρώνει καθημερινά υψηλότερο τίμημα για τα ευρώ που δανείζεται από τις αγορές.

Ο Ιταλός υπουργός Οικονομικών Τζούλιο Τρεμόντι επιβεβαίωσε χθεσινά δημοσιεύματα των εφημερίδων «Financial Times» και «Wall Street Joutnal» για ιταλικό αίτημα δανειοδότησης από την Κίνα, λέγοντας ότι συναντήθηκε με Κινέζους αξιωματούχους την προηγούμενη εβδομάδα. […]

Η Ιταλία με δημόσιο χρέος 1,9 τρισ. ευρώ, μεγαλύτερο από όσο είναι το χρέος της Ισπανίας, της Ελλάδας, της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας μαζί, έχει γίνει πλέον το επίκεντρο της κρίσης χρέους της ευρωζώνης. […]

*Χρηματοδότη εκτός ευρωζώνης αναζητεί και η Κύπρος, η οποία αντιμετωπίζει επίσης προβλήματα δανεισμού λόγω των στενών σχέσεων κυπριακού και ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Κούντριν: Κοντά σε συμφωνία

Ο Ρώσος υπουργός Οικονομικών Αλεξέι Κούντριν, μιλώντας χθες σε συνέδριο του «Ρόιτερ» στη Μόσχα, δήλωσε ότι βρίσκεται πολύ κοντά σε συμφωνία μακροπρόθεσμου δανεισμού με τη Λευκωσία. Η Ρωσία είναι, επίσης, μία από τις μεγαλύτερες κατόχους συναλλαγματικών αποθεμάτων στον κόσμο με περισσότερα από 540 δισ. δολάρια.

Η Κύπρος έχει περί το 1 δισ. ευρώ σε ομόλογα που λήγουν το 2012 και σύμφωνα με δημοσιεύματα κυπριακών εφημερίδων συζητά με τη Ρωσία το ενδεχόμενο σύναψης πενατετούς δανείου αξίας 2 με 2,5 δισ. ευρώ.

**Σύμφωνα, με δημοσίευμα της βραζιλιάνικης εφημερίδας «Valor Economico», οι χώρες της λεγόμενης ομάδας BRIC (από τα αρχικά των χωρών Βραζιλία, Ρωσία, Ινδία, Κίνα) εξετάζουν το ενδεχόμενο αγοράς ομολόγων για να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Κατά την εφημερίδα, σχετικές αποφάσεις θα ληφθούν στη σύνοδο των υπουργών Οικονομικών των χωρών αυτών στις 22 Σεπτεμβρίου, στην Ουάσιγκτον. Ο Βραζιλιάνος υπουργός Οικονομικών Γκουίντο Μαντέγκα δήλωσε ότι οι χώρες της BRIC θα συζητήσουν την κρίση της ευρωζώνης την ερχόμενη εβδομάδα, χωρίς να αναφέρει λεπτομέρειες.

Υποτιμήθηκε 8% το ελβετικό φράγκο...

Υποτιμήθηκε 8% το ελβετικό φράγκο

αντί του ευρώ με παρέμβαση της SΝB

Πηγή: Express.gr  07/09/11-08:50

ΣE νέα περιδίνηση εισήλθαν χθες οι διεθνείς αγορές μετά την «έμπρακτη υποτίμηση» του ελβετικού φράγκου από τις αρχές της Ελβετίας. […].

Μετά την αδυναμία αναχαίτισης της πολύμηνης ανατίμησής του, η Κεντρική Τράπεζα Ελβετίας (SNB) έθεσε πλαφόν στην ισοτιμία με το ευρώ στα 1,20 φράγκα. Το πιστωτικό ίδρυμα ανακοίνωσε ότι θα παρεμβαίνει στις αγορές συναλλάγματος και θα αγοράζει ευρώ αν η ισοτιμία του ευρωπαϊκού νομίσματος υποχωρεί κάτω από τα 1,20 ελβετικά φράγκα. Το εθνικό νόμισμα της Ελβετίας θεωρείται ένα από τα «ασφαλή καταφύγια», στα οποία καταφεύγουν οι επενδυτές για να διασώσουν τα κεφάλαιά τους σε περιόδους οικονομικής αβεβαιότητας. Τελικά η διαρκής ανατίμησή του στράφηκε κατά των ελβετικών επιχειρήσεων, σε περιόδους ισχυρού ανταγωνισμού. […]. Η απόφαση της SNB αυτομάτως προκάλεσε την υποτίμηση του νομίσματος πάνω από 8%. 

Σχόλιο:Η Ελβετία που είναι ανεξάρτητο κράτος έπραξε το αυτονόητο: σκεπτόμενη όχι μόνο το τραπεζικό κεφάλαιό της, αλλά και την υπόλοιπη οικονομία της,(κλωστοϋφαντουργίας, αγροτικών προϊόντων, χημικών, χαρτιού, μεταλλουργίας, μηχανημάτων κτλ) προχώρησε σε υποτίμηση του νομίσματος της για να κάνει ακόμα ανταγωνιστικότερα τα προϊόντα της.

Η Ελλάδα που τελεί υπό κατοχή, παρά την φοβερή οικονομική ύφεση και ανεργία, δεν μπορεί να ξεφύγει από την μέγγενη του «σκληρού» ευρώ που τις έχουν επιβάλλει οι Γαλλογερμανοί. Η Ελλάδα εάν είχε Εθνικό Νόμισμα (Δραχμή) θα μπορούσε να προχωρήσει σε μια λογική  υποτίμηση για να προστατεύσει την οικονομία και την απασχόληση της, έναντι των «συμμάχων».

Αντίθετα ο επιστρατεύεται ένας ολόκληρος μηχανισμός Μαύρης Προπαγάνδας, συκοφαντίας  και αντιστροφής της πραγματικότητας γύρω από το Εθνικό μας  Νόμισμα.

Σε αυτό τον μηχανισμό εντάσσονται εκτός από τον Δικομματισμό και κάποιοι «εθνικιστές»  που ισχυρίζονται  «πρώτα ανάπτυξη  μετά δραχμή», λες και μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη στην Ελλάδα με «σκληρό» νόμισμα – τη στιγμή που ακόμα και  η Ελβετία «μαλακώνει» το νόμισμά της.

   Η όλη αντιμετώπιση θυμίζει τον «εθνικισμό» των Ταγμάτων Ασφαλείας και της ΕΣΠΟ κατά την πρώτη γερμανική κατοχή 1941-1944, που ανησυχούσαν μήπως φύγουν οι Γερμανοί – σήμερα, οι πολιτικοί απόγονοι των Ταγμάτων Ασφαλείας, στηρίζουν  το γερμανικό ευρώ.

ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΖΩΝΕΣ εργασιακή κόλαση

ΕΙΔΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ  ΖΩΝΕΣ :

Εργοδοτικός παράδεισος και εργασιακή κόλαση

(ΠΙΚΡΗ Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΤΩΝ ΠΕΡΙΠΟΥ 3.000 ΕΟΖ ΣΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΑΠΟ 120 ΧΩΡΕΣ)

Του ΜΠΑΜΠΗ ΜΙΧΑΛΗ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Στις τελευταίες 4 δεκαετίες οι επιπτώσεις της προσανατολισμένης στις εξαγωγές εκβιομηχάνισης έθεσαν σε αμφισβήτηση τις δημοφιλείς στρατηγικές υποκατάστασης των εισαγωγών που ως τότε ακολουθούσαν οι περισσότερες χώρες του κόσμου.

Η αλλαγή αυτή συνέβη παράλληλα με τη ραγδαία ανάπτυξη των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ), περιοχών στην επικράτεια μιας συνήθως αναπτυσσόμενης χώρας, οι οποίες με στόχο την προσέλκυση εξαγωγικά προσανατολισμένων βιομηχανιών από το εξωτερικό προσέφεραν προνομιακό καθεστώς λειτουργίας και δράσης έναντι των εγχώριων επιχειρήσεων.

Μεταξύ άλλων στα κίνητρα που οι χώρες προσέφεραν στις ξένες επιχειρήσεις που εγκαθίσταντο στις ΕΟΖ ήταν: εξαίρεση φορολόγησης, αδασμολόγητη εισαγωγή μηχανολογικού εξοπλισμού, εξαρτημάτων και πρώτων υλών, ελεύθερες εξαγωγές, ελεύθερος επαναπατρισμός κερδών, απλοποίηση διαδικασίας οργάνωσης, προνομιακό κανονιστικό καθεστώς λειτουργίας, ευνοϊκό και ευέλικτο εργασιακό καθεστώς [ανυπαρξία δικαιωμάτων] που εξασφάλιζε πάμφθηνη εργασία στους επενδύοντες.

Αν και φαινόμενα ανάλογα με τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες έχουν υπάρξει σε διάφορες μορφές εδώ και έναν αιώνα στην παγκόσμια οικονομία, μόνο στη δεκαετία του '70 οι ζώνες αυτές αρχίζουν και αποκτούν δυναμική.

Ζώνες Ελεύθερου Εμπορίου, Ελεύθερες Ζώνες Εξαγωγικής Διαδικασίας, Ελεύθερες Ζώνες Εξαγωγών, Ελεύθερες Βιομηχανικές Ζώνες, Ειδικές Οικονομικές Ζώνες, Ειδικές Επενδυτικές Ζώνες και Maquilladoras είναι μερικές από τις μορφές στις οποίες απαντούν αυτές έκτοτε και στα 4 σημεία του πλανήτη.

Σήμερα υπάρχουν περισσότερες από 3.000 ΕΟΖ σπαρμένες σε περισσότερες από 120 χώρες του κόσμου.

«Πρόγονος» όλων των ΕΟΖ είναι οι ζώνες ελεύθερης δράσης των πολυεθνικών κυρίως αμερικανικών επιχειρήσεων στις περιοχές του Μεξικού που βρίσκονται κοντά στα σύνορα, οι περιβόητες maquilladoras. Κάνουν την εμφάνισή τους στα μέσα της δεκαετίας του '60, εισάγουν αδασμολόγητα πρώτες ύλες και μηχανολογικό εξοπλισμό και εξάγουν σχεδόν όλη την παραγωγή τους στο εξωτερικό.

Ο ρόλος του κ. Γκουρία

Χρησιμοποιούν στην παραγωγική διαδικασία μόνο τη γη και το πάμφθηνο εργατικό δυναμικό του Μεξικού. Πολλαπλασιάζονται με ταχύτητα αργότερα μετά την επικύρωση της Συμφωνίας Ελεύθερου Εμπορίου Βορείου Αμερικής (NAFTA).

Μάλιστα, ο πολύφερνος κ. Ανχελ Γκουρία, πρόεδρος του ΟΟΣΑ, ο οποίος πρόσφατα πέρασε από τη χώρα μας δίνοντας συμβουλές κοινωνικού ντάμπινγκ, είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών και Εξωτερικών του Μεξικού κατά την περίοδο διαπραγματεύσεων για τη NAFTA.

Θεωρητικά ο στόχος των χωρών που φιλοξενούν ΕΟΖ είναι η επέκταση και ο εκσυγχρονισμός της οικονομίας τους μέσω των ξένων επενδύσεων, η εισαγωγή τεχνολογίας και η δημιουργία απασχόλησης. Ωστόσο η πρακτική έδειξε ότι και οι τρεις αυτοί στόχοι είναι αμφισβητήσιμοι.

Οι ΕΟΖ μπορεί να συνεισέφεραν στη μείωση της ανεργίας του ανειδίκευτου εργατικού δυναμικού της φιλοξενούσας χώρας, η επίπτωσή τους όμως στην επίλυση των προβλημάτων μαζικής ανεργίας που ταλανίζει τις αναπτυσσόμενες χώρες ήταν περιορισμένη.

Σε αρκετές περιπώσεις οι ΕΟΖ θεωρήθηκαν υπεύθυνες για την απορρύθμιση των εγχώριων αγορών εργασίας, την οικονομική εξαθλίωση του εργατικού δυναμικού. Ακόμη πιο περιορισμένη ήταν η επίδραση των ΕΟΖ στην τεχνολογική αναβάθμιση μιας χώρας. Σε μεγάλο βαθμό ευθύνεται γι' αυτό η αδύναμη σύνδεση των ΕΟΖ με την εγχώρια οικονομία και η ασήμαντη χρήση πρώτων υλών από τις ξένες επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται σε αυτές.

Ενα τελευταίο ζήτημα είναι οι δραματικές επιπτώσεις που οι ΕΟΖ προκάλεσαν στις εγχώριες αγορές εργασίας, απόρροια του ειδικού κανονιστικού καθεστώτος που χορηγήθηκε στις ξένες επιχειρήσεις.

Πολυάριθμες μελέτες και εκθέσεις διεθνών οργανισμών έχουν δείξει ότι στις περισσότερες από τις χιλιάδες ΕΟΖ που υπάρχουν σήμερα επικρατεί εργασιακός μεσαίωνας:

Παραβίαση των δικαιωμάτων των εργαζομένων, υποχρεωτικές υπερωρίες, εργασιακή ανασφάλεια, υποβαθμισμένες συνθήκες εργασίας, χρήση πιεστικών πρακτικών προκειμένου να επιτευχθούν οι προθεσμίες και τα πλάνα της παραγωγής, εξάντληση του ανθρώπινου κεφαλαίου, στυγνή εκμετάλλευση, απαγόρευση του συνδικαλισμού.

Αν και σε κάποιες από τις ΕΟΖ που εδρεύουν στα παράλια της Ν. Κίνας οι μέσοι μισθοί είναι υψηλότεροι από τους αντίστοιχους εκτός αυτών, αυτό συνήθως σημαίνει περισσότερες ώρες εργασίας και πιο εντατική εργασία απ' ό,τι εκτός.

Εργασία 10 έως 16 ωρών

Σύμφωνα με μελέτη της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας (ILO), οι εργαζόμενοι αυτών των ζωνών δουλεύουν 10-12 ώρες καθημερινά, ενώ σε κάποιες περιόδους ακόμη και 16 ώρες συνεχώς. Η συνήθης πρακτική των ζωνών είναι η παράταση της εργασιακής βάρδιας.

Κάποια εργοστάσια χρησιμοποιούν σύστημα ημερήσιων ή εβδομαδιαίων πλάνων παραγωγής. Κάτι που σημαίνει ότι οι εργάτες πρέπει να πετύχουν το πλάνο της παραγωγής προκειμένου να πάρουν το ημερομίσθιό τους.

Ετσι σε κάποιες περιπτώσεις οι εργάτες είναι υποχρεωμένοι να δουλεύουν πέρα από την κανονική τους βάρδια.

Μελέτη των Κουσάγκο Τζανάκος για την Παγκόσμια Τράπεζα -που αποτελεί αναφορά σχεδόν για όλες τις μελέτες που υπάρχουν για τις ΕΟΖ- αναφέρει ότι στις ΕΟΖ της Κίνας το μέσο ωράριο ποικίλλει από τις 54 έως τις 77 ώρες την εβδομάδα.

Τα απέραντα ωράρια δημιουργούν όπως είναι φυσικό προβλήματα ασφάλειας και υγείας για τους εργαζομένους, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις μένουν ακάλυπτοι από τις επιχειρήσεις.